‘Niet klein te krijgen’
Een fan van Paul de Leeuw ben ik normaal gesproken niet. Eén ding moet ik hem echter wel nageven: hij kan als geen ander omgaan met mensen die om de één of andere reden ‘anders’ zijn of een (levensbedreigende) ziekte hebben.
Met veel bewondering heb ik de afgelopen weken gekeken naar zijn nieuwe tv-programma ‘Niet klein te krijgen’. De Leeuw volgt daarin een jaar lang vijf tieners met kinderkanker. Hij loopt met de kinderen, hun ouders, broers en zussen mee en laat zien wat ernstig ziek zijn met hen doet. Op school, bij hun sportclub, bij vrienden of op verjaardagsfeestjes. Maar ook als ze behandelingen zoals chemotherapie en stamceltransplantatie moeten ondergaan in het Prinses Maxima Centrum voor kinderoncologie. We krijgen hierdoor een unieke inkijk in hun leven. Paul de Leeuw, bij wie zo’n zeven jaar geleden een milde vorm van blaaskanker werd geconstateerd, slaagt er - misschien wel mede om die reden - in om een persoonlijke band op te bouwen met de kinderen en hun families. Hij weet ze dusdanig op hun gemak te stellen, dat ze ontspannen en zonder terughoudendheid durven te praten over hun situatie. Het levert ontroerende beelden op. De titel ‘Niet Klein Te Krijgen’ gaat helaas niet voor alle kinderen op. Myrthe (13) bleek na twee stamceltransplantaties niet meer te genezen. Paul de Leeuws programma doet je als kijker weer eens beseffen dat het leven zomaar ineens kan stilvallen, maar dat het tegelijkertijd ook kan doorgaan. Want de kinderen – en hun familieleden - laten zien dat er ondanks alles nog hoop kan zijn. Misschien geen hoop op genezing, maar wel hoop op hernieuwde veerkracht en acceptatie. ‘Niet klein te krijgen’ is een aanrader. Want iedereen krijgt vroeg of laat op de een of andere manier te maken met kanker.
Hulp nodig bij kanker? De ambulante medewerkers van het Toon Hermans Huis staan voor u klaar. U kunt contact opnemen met Helmy Swinkels (06-11218409) of Teus van Leeuwen (06-53206175).
Toon Hermans Huis
Beeld: BNN/VARA