Polarisatie is een woord dat steeds vaker in onze samenleving opduikt. Het lijkt wel alsof we er niet omheen kunnen, alsof het ons leven binnendringt als een onuitgenodigde gast. Maar ik moet eerlijk zijn, ik heb er een hekel aan. Sterker nog, ik haat het woord polarisatie zelfs.
Wat ik nog erger vind dan polarisatie zelf, is het feit dat dit woord zo vaak wordt gebruikt als een wapen. Het wordt te pas en te onpas gebruikt om te beschuldigen, zonder echt te proberen een kloof te overbruggen.
Polarisatie verdeelt mensen in twee kampen, alsof er geen middenweg bestaat. Het drijft vrienden, families en gemeenschappen uit elkaar. Kijk naar de corona-periode, waar ik werd neergezet als paria, wappie, extreemrechts en een gevaar voor de samenleving. Alleen omdat ik twijfelde over het (on)nut van een experimenteel vaccin en we beroofd werden van onze vrijheid.
Juist de mensen die nu oproepen tot het stoppen van polarisatie zijn de mensen die het 2 jaar geleden zo goed wisten. Een hekel heb ik eraan.
Laten we dit woord, polarisatie, uit ons woordenboek bannen en in plaats daarvan streven naar een samenleving waarin we openstaan voor verschillende meningen en keuzes. Keuzes waarin we vrijheid voorop zetten, ten koste van alles. Laten we bij onszelf blijven, stoppen met het brandmerken van mensen als polariserend, dat deugt niet.
Rob Driessen