Heb je het over een echte Meterikker, dan heb je het over Ger. De goedlachse positivo is geboren en getogen in Meterik en woont nu nog altijd in het huis waar hij als jonge jongen opgroeide. Als uitbater van ‘Café Kleuskens’ is hij tegenwoordig een bekend gezicht, waar iedereen uit het kerkdorpje graag een biertje of bakje koffie komt drinken. Deze week wordt Ger Kleuskens (64) geplukt.
Als een-na-jongste telg uit een gezin van zes kinderen groeide Ger op in het café van zijn ouders. Als guitig mannetje beleefde hij zijn jeugd dan ook in Meterik. “Ik mocht de eerste klas van de basisschool direct overdoen, omdat ik te speels was”, vertelt hij lachend over zijn eerste schooljaren. Echter haalde dat niet veel uit, want naar eigen zeggen is Ger die speelsheid nog altijd niet verloren. Als jongen van 15 hielp Ger regelmatig mee in het café van zijn ouders. “Dat was niet altijd makkelijk. Mijn vrienden gingen dan bijvoorbeeld op pad met de brommers, maar ik moest helpen in het café.” Ondanks dat heeft Ger ook heel veel geleerd tijdens zijn werk achter de bar, maar een café-uitbater leek niet aan hem verloren te gaan. Via de LTS en een lasopleiding kwam hij terecht in de autoschadebranche. “Maar het bloed kroop toch waar het niet gaan kan”, vertelt Ger over zijn toekomstige carrièreswitch.
Irene
In 1975 kreeg Ger verkering met zijn wederhelft, Irene. Echter liep de eerste afspraak tussen de twee uit op een debacle. “De eerste afspraak liep meteen mis. Ik kwam namelijk niet opdagen.” En nee, Ger is geen botte boer die zijn date zomaar liet zitten, hij moest namelijk onverwachts meehelpen in het café. Gelukkig liep de tweede afspraak een stuk beter en zijn de twee na acht jaar verkering in het huwelijksbootje gestapt. De tortelduifjes besloten zich te settelen op een boerderij in Meterik, maar er begon toch ineens wat te kriebelen bij Ger. “In 1986 kregen we de kans om als proef café ‘t Kruuspunt in Meterik te gaan runnen. Dit hebben we zeven maanden gedaan en dat beviel zo goed dat, toen de mogelijkheid zich aandeed om Café Kleuskens over te nemen, we geen moment twijfelden.” Ziedaar, de carrièreswitch die Ger in zijn jonge jaren nooit verwacht had. Zo werd Ger in 1986 eigenaar van het café waar hij vroeger als kind al aardig wat biertjes heeft getapt. Een grote renovatie volgde en samen met Irene runt Ger het café nu al 37 jaar met heel veel plezier. “Ik sta meestal achter de tap en Irene richt zich op de keuken”, legt Ger de taakverdeling uit.
Trots
Inmiddels is Café Kleuskens een begrip in Meterik en ook daarbuiten weten ze Gers café goed te vinden. “Het is heel mooi om te zien dat ik soms jeugd in het café heb, waarvan ik de overgrootouders nog regelmatig van een drankje heb voorzien. Verschillende generaties weten het café te vinden”, vertelt hij trots. Daaruit blijkt wel dat Ger iets goed doet. “Een café in een dorp is heel anders dan in een stad. Oprechte interesse is zo belangrijk, niet gespeeld, want dan val je zo door de mand.” En die intrinsieke belangstelling heeft Ger, want hij weet van nagenoeg alle gasten het wel en wee én wat ze drinken. “Deze week kwam er een dame binnen die al twintig jaar niet meer hier was geweest, maar ik wist precies wat ze wilde drinken.” De bekommernis van Ger blijft niet onopgemerkt, Café Kleuskens is inmiddels zelfs één van dé attracties van Meterik. “Zo’n drie jaar geleden heeft men een kunstwerk gemaakt van de skyline van Meterik. Daar staan natuurlijk de molen, een kapel en de kerk op, maar ook Café Kleuskens. Dat zie ik als een groot compliment”, vertelt Ger bescheiden en met veel dankbaarheid.
Gasten
In al die jaren dat Ger achter de tap staat, heeft hij veel meegemaakt in het café. “De leukste dingen zijn de feesten en partijen die we verzorgd hebben. Dat is geweldig om aan mee te helpen.” Echter maakt Ger helaas ook vaak de ander kant van de medaille mee. “We verzorgen hier ook koffietafels. En hoewel je de dankbaarheid van familie en vrienden altijd voelt, vind ik het soms lastig omdat je ‘verdient aan de ellende van andere mensen’, ondanks dat de nabestaanden dat zelf niet zo voelen.” Gelukkig maakt de voelbare dankbaarheid van de gasten wel veel goed. Naast deze grotere bijeenkomsten blijven ook individuele gasten Ger bij. “Op een avond laat kwamen er drie vol getatoeëerde, Zuid-Europese kleerkasten het café binnen. Terwijl de rest van de bezoekers nogal onder de indruk was, bestelden ze in gebrekkig Engels en Duits drie biertjes. Ik probeerde zo goed en zo kwaad als het kon een gesprek aan te knopen en uiteindelijk bleken het drie vrachtwagenchauffeurs uit Italië te zijn, die hier ’s nachts in de buurt zouden bivakkeren. Na een paar biertjes en een gratis shotje zijn ze weer vertrokken, maar ik weet zeker dat als ze ooit weer eens hier in de buurt zijn, dat ze hier terug gaan komen.” Daaruit blijkt wel dat Ger niet snel onder de indruk is en dat hij altijd in het goede van de mens uit gaat. “Het glas is bij mij altijd halfvol.”
Carnaval
Al die verschillende types die Ger in de loop der jaren aan zijn bar heeft zien passeren, zorgen natuurlijk voor veel sterke, spannende, indrukwekkende en grappige verhalen. En elke keer heeft Ger, ad rem als hij is, weer een reactie paraat. Een karrevracht aan leuke anekdotes dus, wat vier jaar geleden resulteerde in een nieuwe hobby. “Tijdens carnaval treed ik soms op als buuttereedner, een soort cabaretier, waarbij ik mijn inspiratie haal uit alle grappen, grollen en verhalen uit het café. Dat wordt altijd goed ontvangen in het dorp.” Het is wel altijd even passen en meten, want met carnaval is het natuurlijk erg druk in het café. “Gelukkig hebben we altijd heel goede medewerkers, waar ik ontzettend trots op ben. Zij helpen ons vaak uit de brand bij dit soort gelegenheden.” Ook toen Kenny (35), de oudste zoon van Ger, in 2008 prins werd, was alles goed geregeld in Café Kleuskens zodat Ger zelf kon genieten van de carnaval. Maar ondanks dat, kon hij het niet laten om ook toen af en toe achter, in plaats van voor, de bar plaats te nemen. “Je weet dat alles goed geregeld is, maar het blijft toch moeilijk om je er niet mee te bemoeien.”
Toekomst
Naast Kenny hebben Ger en Irene nog één zoon, Mitch (32). Echter lijkt geen van beiden in de voetsporen van hun vader te treden. De vraag die dan onherroepelijk de kop op steekt is: hoe straks verder? “Ik ben nu 64 en sta hier nog altijd met heel veel plezier, maar als er iemand is die het in de toekomst over wil nemen, sta ik daar niet onwillig tegenover. Ik vind het wel belangrijk dat het iemand is die zijn vak goed verstaat.“ Hij zou het dan ook zonde vinden als het café ophoudt te bestaan. “Mijn droom is om straks, als ik een jaar of 70 ben, hier nog naar binnen te kunnen lopen en een pilsje te nuttigen.” Naast deze droom, willen Ger en Irene de komende jaren vooral genieten van hun kleinkinderen én van de kleine dingen in het leven. “Wij zijn niet zo materialistisch ingesteld. De mooiste herinneringen zijn die kleine onverwachte momenten die je meemaakt met vrienden, familie en bekenden”, sluit Ger geïnspireerd af.
