Hippische Vereniging Bucephalus uit Sevenum viert dit jaar het 125-jarig bestaan. Aanleiding om terug te blikken op het roemruchte verleden van de rijvereniging én vooruit te kijken naar het feestweekend later deze maand. “Bucephalus is oud geworden door altijd jong en vooruitstrevend te blijven.”
Terwijl heel Nederland in 1898 in de ban was van de inhuldiging van koningin Wilhelmina, maakte men zich in Sevenum tegelijkertijd op voor hoog bezoek van een andere orde. De gouverneur deed de gemeente aan. Reden voor een groep jonge boeren om de hoogwaardigheidsbekleder als ontvangstcomité bij de gemeentegrens op te wachten. “Dat deden ze te paard”, geeft Guido Nabben, voorzitter van Hippische Vereniging Bucephalus, aan. “Zij besloten zich te verenigen en dat bleek 125 jaar geleden de start van onze ruitervereniging.” Daarmee had Sevenum, samen met PSV Wilhelmina uit het Brabantse Gilze, de eerste rijvereniging van Nederland. Nu, 125 jaar later, kan Bucephalus bogen op een rijk verleden, maar ziet ook de toekomst van de vooruitstrevende vereniging er glansrijk uit. Eerst wordt er echter uitgebreid stilgestaan bij het 125-jarig jubileum. Dat doet Bucephalus niet met één, maar liefst twee feestavonden. Op vrijdag 22 en zaterdag 23 september wordt de rijhal in de manege omgetoverd tot feestlocatie, met op vrijdag optredens van onder andere Wir Sind Spitze en Otto Wunderbar en op zaterdag Keezus Christus en John Tana. Zij worden op beide dagen bijgestaan door lokale dj’s.
Tegen het zere been
Sinds 1982 zetelt de Sevenumse vereniging aan de Schorfvenweg. Op wat eigenlijk Kronenbergs grondgebied is, wordt zij omringd door de faciliteiten van Grandorse en buurman De Peelbergen, waar vrijwel ieder weekend toppaardensport centraal staat. “Het ademt paardensport op deze locatie”, zegt Guido. “De verstandhouding met onze buren is dan ook prima, al was er begin jaren 80 best wat weerstand onder de leden toen we hierheen verhuisden.” Van Grandorse had toen nog niemand gehoord, maar de af te leggen afstand stootte de leden toentertijd wel tegen het zere been. “Dat deed veel stof opwaaien. Op dit moment hebben we zo’n 240 leden, waarmee we één van de grootste rijverenigingen van de provincie zijn. Iedere avond is er bedrijvigheid hier. Een teken dat we, ondanks de consternatie die er toen was, prima op onze plek zitten.”
Vooruitstrevend
De verhuizing naar de huidige locatie is slechts één van de keren dat er verkast moest worden door de vereniging. “We hebben op diverse plekken in Sevenum ons oefenterrein gehad. Van langs het kerkhof tot langs het voetbalveld. Telkens moesten we op zoek naar een nieuwe locatie waar we welkom waren. En ook op de huidige plek was er lang onzekerheid over wat de gemeente uiteindelijk met dit gebied wilde.”
Inmiddels weet Bucephalus echter dat ze voorlopig goed zit op de huidige locatie. Een perceel met riante manege en grote buitenpiste zorgt ervoor dat de vereniging ook klaar is voor de toekomst. Al heeft de onzekerheid die de vereniging lange tijd parten speelde Bucephalus er allerminst van weerhouden om vooruitstrevend te werk te gaan. “Hier zag bijvoorbeeld het eerste damesteam in de Limburgse paardensport het levenslicht. Dat was niet zo vanzelfsprekend eind jaren 50 in het Rooms-Katholieke zuiden”, lacht Guido.
Uit wijde omgeving
Bucephalus was daarnaast ook verantwoordelijk voor het allereerste gemengd concours hippique, waarbij wedstrijden met zowel paarden als pony’s tegelijkertijd plaatsvonden. “Wij meenden dat dat moest kunnen, en dat bleek gelukkig ook zo te zijn. Samen met Ruiterclub Lottum hebben we ook een voltige-tak opgericht. Daarmee zijn we ook de enige in de provincie die dat aanbiedt aan de leden”, vertelt Guido trots over de afdeling waarbij gymnastische oefeningen op de rug van een paard worden uitgevoerd. Het uitgebreide aanbod zorgt er mede voor dat het ledenbestand van Bucephalus voor een deel bestaat uit ruiters die uit de wijde omgeving van deze gemeente komen.
Zwarte bladzijde
Met 125 jaar aan verenigingsgeschiedenis zijn de hoogte- en dieptepunten niet op één hand te tellen, maar de organisatie van het Limburgs Kampioenschap (LK) ligt bij Guido nog vers in het geheugen. “Dat het LK hier in 2017 neerstreek was onvergetelijk. Ook de fusie tussen de pony- en ruiterclub in 2018 zie ik als een hoogtepunt van deze vereniging. Dat was lange tijd niet vanzelfsprekend en vroeger zelfs onbespreekbaar.” Over een dieptepunt hoeft de voorzitter ook niet lang na te denken. “In november 2021 overleden twee gewaardeerde leden van de vereniging op dezelfde dag. Dat waren echt dragende krachten. Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Bucephalus”, blikt een zichtbaar geëmotioneerde Guido terug.
Jong blijven
“Bucephalus is zo oud geworden door altijd jong te blijven. Door te blijven vernieuwen”, vat de voorzitter de geschiedenis van de ruitervereniging treffend samen. Reden genoeg om het 125-jarig jubileum niet geruisloos voorbij te laten gaan. De manege is daarom op vrijdag 22 en zaterdag 23 september niet het domein van ruiters en hun viervoeters, maar van feestvierders en muzikanten. Een dag later staat er vanaf 12.00 uur een brunch annex reünie op het programma voor leden, oud-leden en andere belangstellenden. Aanmelden voor deze brunch, opgeluisterd door de muzikanten van kapel De Mährländer, kan door een mail te sturen naar gnabben7@gmail.com Meer informatie, ook over de kaartverkoop voor beide feestavonden, is te vinden op ruitersportsevenum.nl
Tekst en beeld: Jelle van Hees