Kokkerrellen

16 mrt 2023, 09:45 Algemeen
Afbeelding

De geuren van verschillende specerijen en kruiden komen je al tegemoet wanneer je de keuken van het kookclubje binnenloopt. Al 28 jaar, waarvan inmiddels de helft bij Yuverta, halen mensen met een beperking één of twee keer in de maand hun innerlijke kok naar boven en koken ze samen de lekkerste gerechten. En niet onbelangrijk, deze kokjes mogen het vervolgens ook zelf opeten. Gelukkig is er altijd voldoende, ook voor de vrijwilligers. Maar juist vrijwilligers, zijn er onvoldoende. Het kookclubje zoekt daarom nieuwe hulptroepen. Leo Vergeldt - één van de vrijwilligers - én de kokjes zelf, doen daarom een dringende oproep.

“Zo’n zestien jaar geleden heb ik mij aangesloten als vrijwilliger bij het kookclubje. Mijn zoon, Lennaert, heeft een verstandelijke beperking en begon destijds als kokje. In het eerste jaar bracht ik hem elke maand naar de kookavond en haalde ik hem ook weer op”, vertelt Leo over de beginjaren.

Hij wilde eigenlijk wel wat meer doen en daarom gaf hij zich op als vrijwilliger. Wat ook een rol speelde, is dat Leo jaren als kok gewerkt heeft. Hij bracht dus ook een dosis kookervaring mee, waar de kokjes veel profijt van hebben gehad. “De groep bestaat op het moment uit veertien kokjes uit de hele regio Horst aan de Maas tussen de 40 en 65 jaar. Vanaf september tot en met juni komen we iedere eerste dinsdag van de maand bijeen om samen te koken”, vertelt Leo enthousiast over de kookclub.

Kookclubje

“Het kookclubje heeft geen echte naam, wij noemen het altijd ‘het kookclubje van Yuverta’”, vertelt Leo. Als we naar de geschiedenis kijken, heeft het clubje al aardig wat keukens versleten. “Zo’n 28 jaar geleden is het opgericht. Ik weet er zelf niet zoveel van, maar ik heb van één van de eerste vrijwilligers begrepen dat ze zijn begonnen op de toenmalige huishoudschool. Vervolgens werd er een aantal jaren op het Dendron College gekookt, om rond 2004 naar Mikado te verhuizen. Sinds 2009 koken we in het gebouw van Yuverta.” Voor de kokjes is het een ideale plek om samen te koken, met voldoende ruimte en al het keukengerei dat je maar kunt verzinnen binnen handbereik. Daarmee zorgen ze samen elke maand weer voor enkele culinaire hoogstandjes. Inmiddels ligt de organisatie en begeleiding van het geheel in handen van Leo en drie andere enthousiaste vrijwilligers.

Het concept

“Voor mij is het belangrijk dat de kokjes een gezellige avond hebben en samen, maar wel zelfstandig, leren koken”, legt Leo uit. Hij ziet de kokjes dan ook als de leiders in de keuken, en juist niet de vrijwilligers. “De kokjes koken en wij ondersteunen waar nodig, in plaats van andersom”, legt hij de werkwijze uit. “Meestal bepalen de kokjes ook zelf wat ze de volgende maand willen koken. Eén van de vrijwilligers haalt dan alle ingrediënten en zo kunnen de kokjes ’s avonds meteen aan de slag.” Buiten de ingrediënten verzamelen en ondersteunen in de keuken, halen de vrijwilligers soms ook de kokjes thuis op. “Sommigen worden gebracht door hun ouders, anderen hebben een taxi, maar als het nodig is springen wij als vrijwilligers ook bij om de kokjes op te halen en weg te brengen, zodat iedereen die dat wil kan komen koken.” Naast het gezellig samen koken, is het proeven van elkaars creaties minstens zo belangrijk. “Na het koken genieten we met z’n allen samen van het eten. Tijdens de kerstperiode doen we daar nog een schepje bovenop door er een écht viergangenkerstdiner van te maken, met uiteraard bijpassende muziek. Zo zorgen we, ondanks het beperkte budget waarmee we werken, ook af en toe voor een beetje extra sfeer, waardoor we het nog gezelliger hebben met z’n allen.”

De kokjes

Ook de kokjes zelf ervaren de kookclub als een belangrijk onderdeel van hun routine. Ze nemen hun taak in de keuken dan ook uiterst serieus. “Zelf vind ik het maken van soep het allerleukst, maar kip saté het lekkerst om op te eten”, doet Judith uit Sevenum uit de doeken. Voor Dian, ook uit Sevenum, is het nagerecht steevast het hoogtepunt. “Ik vind de toetjes het leukste om te maken. Mijn lievelingsgerecht is chocolademousse”, vertelt het kokje dat er al vanaf de Mikado-periode bij is blozend. Ook Lennaert, zoon van Leo en woonachtig in Lottum, geeft aan veel plezier te hebben in het koken met de vrijwilligers. “Alles wat met koken te maken heeft, vind ik leuk, maar eerlijk gezegd is het opeten van de gerechten nog net iets leuker.” De vraag rijst wie nu eigenlijk het beste kokje is van het kookclubje. Het antwoord is even verrassend in koor: “Dat ben ik”.

Nieuwe vrijwilligers

Het enthousiasme spat er de hele avond zichtbaar vanaf bij alle kokjes. Dat zorgt voor een grote mate van dankbaarheid richting de vrijwilligers. Tocht lijkt het erop dat dit weleens het laatste seizoen van het kookclubje zou kunnen zijn. Eeuwig zonde, zo geeft Leo aan. “We zijn met vier vrijwilligers, waarvan er drie 75 jaar of ouder zijn. Twee van de vier gaan met zekerheid stoppen en met twee vrijwilligers is dit simpelweg niet te doen”, uit hij zijn zorgen.

“We zijn al ingekrompen van twee keer in de maand, naar één keer in de maand koken. Het liefst zouden we weer teruggaan naar die twee keer, maar dan hebben we echt een paar nieuwe vrijwilligers nodig. Anders lijkt het erop dat in april en mei, na 28 jaar, de laatste twee kookavonden plaats gaan vinden. Dat zouden we allemaal verschrikkelijk vinden.” Ondanks dat Leo vroeger altijd als kok heeft gewerkt, hoeven nieuwe vrijwilligers absoluut geen keukenprinsen of -prinsessen te zijn, geeft hij aan. “Als je een beetje affiniteit met koken hebt en een ei kunt bakken, dan kunnen we je al gebruiken. Ik blijf sowieso nog bij de kookclub betrokken, dus ik kan altijd helpen op kooktechnisch vlak, maar er zijn gewoon meer handen nodig.”

Lezers die een handje willen helpen bij de kookclub kunnen contact opnemen via info@demaashof.nl “Op 4 april en 9 mei staan de laatste twee kookavonden van dit seizoen gepland. Neem vooral contact op en kom een keer kijken. Hopelijk kunnen we er dan samen voor zorgen dat deze kokjes nog vaak met elkaar kunnen koken”, sluit Leo hoopvol af.