Emma Jenneskens uit Meerlo

2 mrt 2023, 09:42 Uit
Afbeelding

Niet iedereen die in Horst aan de Maas opgroeit, blijft hier ook wonen. HALLO Horst aan de Maas spreekt in de serie Uit… Horst aan de Maas met oud-inwoners van Horst aan de Maas die hun dromen hebben gevolgd en buiten onze gemeentegrenzen terecht zijn gekomen. In deze aflevering Emma Jenneskens (23) uit Meerlo en momenteel wonend in Commerce, gelegen in Texas, Amerika.

Dat Emma al een half jaar in Commerce, een kleine studentenstad vlakbij Dallas in Texas, te vinden is, heeft voornamelijk een sportieve oorzaak. “Het volleyballen heeft me hier gebracht”, legt de van oorsprong Meerlose Emma uit. Volleyballen doet ze namelijk al van jongs af aan. Tot haar 16e gewoon in Meerlo, maar daarna vertrok ze naar Peelpush in Meijel, waar het damesteam in de Nederlandse Eredivisie speelt. “Hier speelde ik tot vorig jaar. Nadat ik mijn bachelor geneeskunde afrondde, wilde ik even iets anders doen voordat ik aan mijn coschappen zou beginnen.” Via oud-teamgenoten en vriendinnen wist Emma al dat er speciale buitenlandse beurzen waren om te volleyballen en studeren. “Ik dacht: ‘laat ik het gewoon doen’ toen ik benaderd werd door een Nederlands bedrijf dat de bemiddeling regelde”, vertelt Emma. Al snel werd ze veelvuldig benaderd door verschillende scholen door heel Amerika. “Het was leuk om met de coaches van deze scholen te FaceTimen en me te laten informeren over de mogelijkheden. Het is dan van belang om te doen waar je je goed bij voelt en te luisteren naar wat je zelf wilt. Ook wilde ik graag op het hoogste niveau volleyballen. Samen met de klik tussen coaches en andere meiden in het team, was dit iets dat voor mij het zwaarst woog.” Dit zorgde ervoor dat de keuze uiteindelijk viel op Texas A&M University in het stadje Commerce.

Andere sportbeleving

In augustus pakte Emma haar koffers en vloog ze naar haar nieuwe thuisbasis. Het was even wennen, geeft ze aan. “Vooral de mensen en het eten zijn hier heel anders dan in Meerlo”, vertelt ze lachend. “Er is zó veel fastfood hier. Ook de sportbeleving is totaal anders. Er zit hier veel tijd, geld en energie in de sport. In Nederland ging ik naar school en ik deed aan volleybal, dit was volledig apart van elkaar. Als ik ‘s avonds een wedstrijd had in Sneek, moest ik er zelf voor zorgen dat ik de dag erna weer op de universiteit in Maastricht was. Dat was mijn eigen verantwoordelijkheid. “In Amerika is dat wel even anders. “Hier is school en volleybal volledig op elkaar afgestemd”, legt Emma uit. “We hebben wel eens wedstrijden gehad in New Orleans op een dinsdag en donderdag. Hier worden we naartoe gevlogen en we slapen dan in een hotel, je bent gewoon een week weg.” Emma geeft aan dat hier op school rekening mee wordt gehouden. Alle atleten hebben namelijk een coördinator die doorgeeft aan docenten wanneer de leerlingen wedstrijden hebben. “Van tevoren worden er afspraken gemaakt op het gebied van toetsen en als we ergens naartoe reizen, worden er gewoon studie-uren ingepland. Ik vond school in Nederland leuker, maar ik vind wel dat de combinatie van studie en sport hier beter geregeld is.”

Training

Dit alles zorgt ervoor dat Emma tijdens het volleybalseizoen wel 20 uur per week traint. “Er is een herfst- en lenteseizoen. Momenteel moet het nieuwe seizoen nog beginnen, maar omdat er voor het lenteseizoen wat toernooien georganiseerd zijn, wordt het vanaf volgende week weer drukker”, legt ze uit. “Momenteel doe ik drie keer per week krachttraining en heb ik twee keer per week volleybaltraining. Zodra de drukkere fase aanbreekt, train ik elke ochtend en doe ik elke middag krachttraining.”

Omdat het seizoen nog moet beginnen, heeft Emma de afgelopen periode iets meer vrije tijd gehad. Vaak spreekt ze dan af met vrienden. “Iedereen woont op school of in de buurt, dus ‘s avonds eten we vaak samen. Er is altijd wel iets te doen.” Toch heeft Emma nog minder gezien dan ze wilde. Dit komt voornamelijk door het gebrek aan openbaar vervoer (OV). “Het is lastig dat ik geen auto heb, want er bestaat hier gewoon geen OV. Als je naar Dallas wilt, moet je met de auto. Anders kom je er niet. Ik ben het openbaar vervoer in Nederland weer gaan waarderen”, lacht ze. “We hebben het goed voor elkaar op dat gebied in Nederland.”

Iets anders dat Emma weer opnieuw heeft leren waarderen tijdens haar tijd in de Verenigde Staten, is het Nederlandse eten. “Er wordt hier zo ontzettend veel fastfood gegeten”, vertelt ze. “Zelfs door topsporters. Als we weg zijn voor een toernooi of wedstrijd, moeten de coaches voor ons eten zorgen vanaf het moment dat we de bus instappen. Er wordt dan bijna alleen maar bij fastfood-restaurants gegeten. Amerikanen vinden dat niet gek, maar ik word er niet gelukkig van.” Emma stond dan ook niet te springen toen ze een keer om 10.00 uur de bus instapte en haar coach klaarstond met een McDonalds-ontbijt. “Dat vond ik echt lastig”, geeft ze aan. “Ik hou echt van gezond eten. Op het begin is het leuk, maar na verloop van tijd ben je er wel klaar mee.”

AVG’tje

Toen Emma dus tijdens kerst haar familie in Nederland kwam bezoeken, kon ze dan ook enorm genieten van een simpel Hollands gerecht als aardappels, vlees en groenten (AVG). “Ik raakte ook echt snel weer een paar kilo’s kwijt in de maand dat ik hier was”, vertelt ze. “Het was ook gewoon fijn om weer even bij mijn ouders te zijn en mijn vriendinnen te zien, hen had ik echt gemist. Ook was het fijn dat ik niet na hoefde te denken met praten. Lekker dialect, want dat spreek ik met mijn familie en vrienden. In Amerika zijn mijn beste vriendinnen internationals. Ze komen uit Brazilië en Mexico, dus daar spreek ik altijd Engels. Het is dan best even wennen om na een maand weer van Nederlands naar Engels te switchen en andersom.”

Toekomst

Over 2,5 maanden eindigt het avontuur in Texas voor Emma. Wat ze daarna wil gaan doen, weet ze nog niet precies. “Ik wil wel graag nog door Amerika reizen, voor ik terugkom naar Nederland. Ik wil New York zien en aan het eind van het semester ga ik naar San Francisco. Daar speelt een vriendin en oud-teamgenootje van mij, die hetzelfde doet als wat ik hier doe.”

Later dit jaar, in september, beginnen Emma’s coschappen. “Dan is het studentenleven wel een beetje voorbij en krijg ik het superdruk. Het vrijblijvende van student zijn is er dan wel vanaf. Ik stop dan ook met volleybal en ga in Maastricht op kamers wonen. Het is gek om te stoppen met iets dat ik zolang zoveel heb gedaan, maar aan de andere kant is het ook goed geweest. Ik heb er straks gewoon geen tijd meer voor. Dat is oké en daar heb ik vrede mee.”

Toch kijkt Emma uit naar deze periode. “Ik wil echt graag dokter worden en dit hoort er gewoon bij.” De reislust is er echter nog niet vanaf, want Emma zou ook graag nog een stage in het buitenland doen. “Maar dit weet ik nog niet zeker, het is maar net hoe de wind waait. De ene dag denk ik ‘ik wil in Nederland wonen’ en de volgende dag word ik meer aangetrokken tot het buitenland. Mijn toekomst ligt nog helemaal open en ik zie het wel met de tijd en de kansen die ik nog krijg in mijn leven.”

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding