Gerda Kleven uit Swolgen

22 feb 2023, 20:00 Uit
Afbeelding

Niet iedereen die in Horst aan de Maas opgroeit, blijft hier ook wonen. HALLO Horst aan de Maas spreekt in de serie Uit… Horst aan de Maas met oud-inwoners van Horst aan de Maas die hun dromen hebben gevolgd en buiten onze gemeentegrenzen terecht zijn gekomen. In deze aflevering Gerda Kleven (59) uit Swolgen en inmiddels wonend in Matamata, Nieuw-Zeeland. 

Het is inmiddels al zeventien jaar geleden dat Gerda Kleven, haar man Twan en hun drie kinderen alles in Swolgen achterlieten en naar de andere kant van de wereld verhuisden. Deze emigratie kwam niet uit het niets. Tijdens een vakantie in 1992 werd het stel verliefd op Nieuw-Zeeland. “Twans broer emigreerde al eerder naar Nieuw-Zeeland”, vertelt Gerda. “Toen Twan en ik elkaar net een halfjaar kenden, ging zijn broer trouwen. We zijn toen naar Nieuw-Zeeland gevlogen om de bruiloft bij te wonen en kwamen erachter dat we het land fantastisch vonden.”

Druk gezinsleven

Toch kwam emigreren niet meteen ter sprake, het stel kende elkaar immers net. Nadat ze terugkeerden in Swolgen, trouwden Gerda en Twan in 1993. “In 1994 namen we een bedrijf over in Swolgen en kwam er gezinsuitbreiding”, vertelt Gerda. “Het bedrijf liep goed en we vonden het heel leuk om te doen, maar het bleek ook erg stressvol.

Na tien jaar samen het bedrijf te hebben gerund, kwam het idee om te emigreren steeds vaker ter sprake.” In 2003 vertrok het gezin weer, nu samen met hun drie kinderen, naar Nieuw-Zeeland, waar vier weken lang vakantie werd gevierd. “Dit was ons keerpunt”, blikt Gerda terug. “Toen wisten we zeker dat we hier de rest van ons leven wilden doorbrengen. Toen we in januari 2004 terugkwamen, is alles eigenlijk met een sneltreinvaart gegaan.” Het bedrijf werd verkocht en in 2006 emigreerde het gezin naar Nieuw-Zeeland.

Hobbiton

Inmiddels wonen Gerda en Twan in Matamata en zijn de kinderen, inmiddels 32, 28 en 25 jaar, het huis uit. Aan huis hebben ze een eigen Bed & Breakfast. “We wonen op 10 minuten afstand van Hobbiton, de locatie die werd gebruikt voor The Lord of the Rings- en The Hobbit-filmtrilogie”, geeft Gerda aan. “Hier komen ontzettend veel toeristen uit de hele wereld op af. Het sociale contact met de vele verschillende mensen is heel leuk.”

Maar wat Gerda het allerleukst vindt aan het leven in Nieuw-Zeeland, zijn de rust, de natuur en de ruimte. “Ik geniet daar nog elke dag van en het is iets dat me vanaf het begin een fijn gevoel gaf. We wonen graag in Matamata. Het ligt heel centraal op het Noordereiland, één uurtje en je bent bij het strand voor een wandeling of een duik in zee. Matamata zelf heeft één van mijn favoriete wandelingen: de Wairere Falls, ik probeer er iedere paar weken toch wel naar toe te gaan.”

Dialect

Toen ze net aankwamen, miste Gerda haar familie in Nederland heel erg. “Het eerste jaar was moeilijk”, geeft ze aan. We moesten allemaal wennen en voor de kinderen was het ook zwaar. Zij waren 15, 11 en 8 toen we naar de andere kant van de wereld verhuisden.” Toch aardde het gezin uiteindelijk vrij snel. “Kinderen pakken een nieuwe taal ontzettend snel op, ondanks dat we thuis gewoon Limburgs dialect spraken en zelfs nog altijd spreken”, lacht Gerda. “In het begin stelde ik voor om twee dagen per week Engels te praten thuis, maar dat wilden de kinderen niet. Achteraf gezien ben ik daar heel blij om, want hoe mooi is het dat we nog steeds dialect spreken met elkaar?”

Sociaal contact

Het grootste verschil tussen Swolgen en Matamata zit hem volgens Gerda in het sociale leven. “Dat is hier heel anders”, vertelt ze. “Je moet hier niet gaan wonen als je een heel druk sociaal leven wil. Toch waren we vroeger wel anders hierin. Toen we nog in Swolgen woonden, vierden we elk jaar wel een paar dagen carnaval en gingen we ook wel een paar dagen uit met de kermis. Missen doen we carnaval en kermis niet; hier heb je weer andere dingen.”

Inmiddels heeft Gerda een paar goede vriendinnen gemaakt die ze alweer zestien jaar kent en waarmee ze bijna iedere week wel afspreekt om te wandelen, fietsen of samen te lunchen. “Het verschil zit hem meer in bijvoorbeeld het contact met je buren. Je wipt niet zomaar binnen voor een kop koffie. Mijn oude buurvrouw en ik stonden wel eens bij elkaar voor de deur te buurten, maar als ik haar dan binnenvroeg voor koffie zei ze altijd ‘nee, ik moet zo door’, om vervolgens nog een half uur lang door te kletsen. Dat gaat hier gewoon anders, maar dat geeft niet.”

Haar familie en vriendinnen in Horst spreekt Gerda, ondanks het tijdverschil, nog steeds geregeld. “Als ik met een vriendin app of bel, voelt het net of ik ook gewoon in Horst ben. Het is ook niet zo dat je elkaar elke dag hoeft te zien of te spreken om een goede band te houden.” Geregeld keert Gerda ook nog terug naar Horst aan de Maas, om familie en vrienden te bezoeken. “In april zijn mijn ouders zestig jaar getrouwd, dus dan vlieg ik terug om dit te vieren met pap en mam, mijn zusje en alle familie”, geeft ze aan. Dat het niet altijd makkelijk is om zo ver weg van familie te wonen, blijkt wel uit het feit dat Gerda’s zusje vorig jaar is overleden. “Dat was ontzettend moeilijk en dan wil je zo snel mogelijk bij je familie zijn. Er zijn veel mooie dingen aan het leven in het buitenland, maar dat is één van de nare kanten.”

Toekomst

Doordat ze zich zo thuis voelt in Nieuw-Zeeland, schat Gerda de kans dat ze ooit terugverhuist naar Nederland klein in. “We hebben hier ons thuis opgebouwd samen met de kinderen en vermaken ons allemaal goed. Twan is momenteel een camper aan het bouwen en als deze klaar is, gaan we lekker touren. We hebben het goed hier en ik hoop vooral dat we gezond blijven zodat we samen kunnen blijven genieten van de kleine dingen iedere dag.”

Zelf de gemeentegrenzen verlaten voor de liefde, het avontuur, of om welke reden dan ook? We tekenen jouw verhaal graag op voor onze rubriek ‘Uit’. Wil je jouw verhaal delen of iemand aandragen? Stuur een e-mail naar redactie@hallohorstaandemaas.nl onder vermelding van ‘Uit Horst aan de Maas’.