Niet iedereen die in Horst aan de Maas opgroeit, blijft hier ook wonen. HALLO Horst aan de Maas spreekt in de serie Uit… Horst aan de Maas met oud-inwoners van Horst aan de Maas die hun dromen hebben gevolgd en buiten onze gemeentegrenzen terecht zijn gekomen. In deze aflevering Abel van Beek (24) uit Horst en inmiddels wonend in Bergen, Noorwegen.
Dat de stad Bergen, aan de westkust van Noorwegen, al zeker 2,5 jaar zijn thuis vormt, was niet per se de bedoeling, geeft Abel lachend aan. “Ik kom oorspronkelijk uit Den Bosch, maar in groep 7 verhuisden we naar Horst”, vertelt hij. “Het was even wennen om als stadskind in een Limburgs dorp terecht te komen, waar iedereen dialect sprak. Ik vond het best moeilijk om ertussen te komen op de basisschool, maar toen ik eenmaal naar het Dendron College, de middelbare school, ging, was dit allemaal een stuk makkelijker.”
Studie
Nadat hij zijn middelbare school afrondde, volgde Abel de studie informatica in Utrecht. “Ik zag dit ook als een mogelijkheid om weer terug naar de stad te trekken en om iets nieuws te ontdekken”, legt hij uit. “Ik was namelijk altijd al avontuurlijk ingesteld.” Toen er zich tijdens zijn studie de mogelijkheid voordeed om op uitwisseling naar Noorwegen te gaan, hoefde Abel hier dan ook niet lang over na te denken. “De foto’s zagen er fantastisch uit, dus ik dacht: ‘dit moet ik meemaken’”, blikt hij terug. “Ik ben gek op de natuur en toen ik de bergen, de zee, het bos en de meren zag, wilde ik echt gaan.”
Zo gezegd, zo gedaan: Abel vertrok voor (in eerste instantie) een half jaar naar Noorwegen. Tijdens deze uitwisseling volgde hij twee vakken aan de universiteit in Bergen. “Het leek toen alsof alles voor mij op zijn plek viel”, vertelt hij. “Tijdens mijn studie merkte ik dat ik informatica leuk vond, maar dat ik niet precies wist wat ik daarbinnen ermee wilde doen. In Noorwegen volgde ik het vak webdesign, dat gericht is op de ontwikkeling van webapplicaties. Ik vond dat zo interessant, omdat het meer met design te maken had en minder met de harde, technische kant van informatica. Dit in combinatie met de natuur, cultuur en mensen in Noorwegen, beviel me allemaal zo goed dat ik me ontzettend op mijn plek voelde.”
Roadtrip
Dit gevoel zorgde ervoor dat Abel teruggetrokken werd naar het land voor zijn master. “Na mijn bachelor nam ik een tussenjaar.” Het initiële plan van Abel was om deze tijd reizend door te brengen. “Ik wilde in een Volkswagen-busje naar Mongolië rijden, maar corona gooide roet in het eten. Omdat ik slecht kan stilzitten, besloot ik toch een busje te kopen waar eigenlijk te veel aan moest gebeuren.” De maanden die volgden bracht Abel al klussend door. “Ik had toen eigenlijk al in mijn achterhoofd dat ik hiermee naar Noorwegen terug wilde”, lacht hij. Abel schreef zich in voor een master in Noorwegen en ging in zijn bus die kant op. “Doordat er weinig contacturen waren vanwege corona, was mijn master een combinatie van studeren en rondreizen en zoveel mogelijk van het land zien.”
Verliefd
Ondanks dat Abel niet per se in zijn hoofd had om na het afronden van zijn master in Noorwegen te blijven, was dit uiteindelijk wel het geval. Na zijn studie vond hij een baan als software developer bij een grote multinational in Bergen en besloot hij om te blijven. “Mijn familie zei ook al dat als ik zou gaan, dat ik dan niet meer terug zou komen”, geeft Abel aan. “Ik denk dat dit ook komt doordat je in twee jaar tijd toch wel echt contact verliest met de mensen die je veel sprak in Nederland. Ik bouwde hier eigenlijk een heel nieuw leven op.” Dit was op het begin best zwaar volgens Abel. “Dan ken je nog niemand en spreek je de taal niet, daar moet je even doorheen. Inmiddels spreek ik vloeiend Noors.”
Wat ook bijdraagt aan het onderhouden van de Noorse taal, is dat Abel zijn Deense vriendin leerde kennen tijdens zijn studie. Met haar spreekt hij een mix van Noors en Deens. “We ontmoetten elkaar in de klimhal. In Nederland was ik niet zo, maar doordat je in het buitenland makkelijk op mensen afstapt, ben ik gewoon naar haar toe gegaan en zei ik: ‘hey, what’s up?’.” Het stel leerde elkaar in een korte tijd goed kennen, omdat Abels bus net in die periode terug moest naar Nederland. “De bus mocht maar twee jaar in Noorwegen zijn. Ik vroeg haar of ze zin had om de bus mee terug te brengen, omdat ze een vriendin in Nederland had die ze nog wilde bezoeken. We zijn toen, twee weken nadat we elkaar leerden kennen, samen 48 uur lang naar Nederland gereden. Zo lang samen in zo’n kleine bus; dan leer je elkaar wel echt kennen”, lacht hij. “Inmiddels is ze nu een jaar mijn vriendin.”
De natuur in
Het mooiste aan Noorwegen vindt Abel ongetwijfeld de natuur. “Die is fantastisch. Maar ook de manier waarop mensen ermee omgaan; je komt hier nooit afval tegen en mocht dit wel het geval zijn, dan stop je om het op te rapen en mee te nemen. De cultuur verschilt op dat gebied enorm met die in Nederland. In Nederland laten mensen zoiets liggen, omdat ze dan denken: ‘ik heb dat niet gedaan, dus waarom zou ik het oprapen?’.” Zijn vrije tijd brengt Abel dan ook het liefst door in de natuur. “In Nederland deed ik ook aan hardlopen, maar dan ren je buiten over asfalt. Hier in Noorwegen vind ik trailrunning geweldig. Je rent bergen op en af en er valt zoveel te zien.”
Naast hardlopen is Abel in Noorwegen ook begonnen met klimmen. “Dat doe ik zowel binnen als buiten”, geeft hij aan. “Het is echt gaaf om dit buiten aan een bergwand te doen, in Nederland zou ik dit nooit gedaan hebben.” Dat geldt ook voor skiën. “Dit is nu een groot onderdeel van mijn winter. Omdat je in de winter bijna niet kunt hardlopen door alle sneeuw en gladheid, is skiën het alternatief.” Ondanks dat hij nu over maar liefst vier sets ski’s beschikt, was skiën iets dat Abel nooit eerder had gedaan voordat hij naar Noorwegen vertrok. “Alle Noren hier vonden het ontzettend grappig om iemand op 22-jarige leeftijd voor het eerst op ski’s te zien staan”, lacht hij. “Toch moet ik zeggen dat ik het nu redelijk goed kan. Je hebt hier allerlei berghutten, waar je naartoe kunt wandelen of langlaufen en dan vervolgens kunt overnachten. Deze vormen een heel netwerk, dat je kunt volgen. In de hutten staan potjes waar je, gebaseerd op vertrouwen, geld in kan doen om je overnachting te betalen.”
Toekomst
Het is overduidelijk dat Abel zich ontzettend op zijn plek voelt in Noorwegen. Toch mist hij zijn familie wel. “Mijn ouders wonen nog steeds in Horst en ik mis hen natuurlijk wel. De onvoorwaardelijke liefde die je van je familie krijgt betekent heel veel.” Daarom zoekt Abel zijn familie en vrienden altijd op tijdens kerst. “Afgelopen december had ik mijn vriendin meegenomen zodat ik haar alles kon laten zien in Horst en ze mijn dierbaren kon leren kennen. Ook hebben we natuurlijk gefietst. Dat gaat in Noorwegen echt anders. Hier heb je een fiets nodig met twaalf versnellingen en goeie remmen. Op je brakke studentenfietsje kom je de berg niet op”, lacht hij.”
Dat zijn toekomst in Noorwegen ligt, weet Abel zeker. “Hoe en wat precies, dat weet ik nog niet. Ik vind het vooral belangrijk dat ik me ergens op mijn plek voel en dat is precies wat ik hier in Noorwegen ervaar.”
