Niet iedereen die in Horst aan de Maas opgroeit, blijft hier ook wonen. HALLO Horst aan de Maas spreekt in de serie Uit… Horst aan de Maas met oud-inwoners van Horst aan de Maas die hun dromen hebben gevolgd en buiten onze gemeentegrenzen terecht zijn gekomen. In deze serie: Yvonne Driessen (39), geboren in Horst, maar inmiddels wonende in Bangalore, India.
De drang om te reizen begon bij Yvonne Driessen vroeg. Al op jonge leeftijd was ze ervan overtuigd dat ze niet de rest van haar leven in Nederland zou blijven. “Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar wat er allemaal te zien is in de wereld”, lacht ze. “Mijn jeugd in Horst was fijn, maar ik merkte al snel dat het een te klein dorp voor me was.” Dat gold ook voor Nederland, want na haar afstuderen in 2005 maakte Yvonne al snel de stap om met haar toenmalige vriend in vijf maanden tijd een wereldreis te maken.
Kriebels
In 2006 kwam Yvonne terug, maar het duurde nog tot 2012 voor ze besloot Nederland in te ruilen voor Noorwegen. “In eerste instantie vonden mijn ex en ik het prima in Nederland. Je vindt je eerste baan en begint te settelen en dat was helemaal prima voor mij toen.” Waar de meeste mensen op een gegeven moment een kriebel krijgen voor kinderen, begon bij Yvonne juist de kriebel om naar het buitenland te gaan. “Ik werk voor IKEA en via het bedrijf kon ik solliciteren voor een functie in Noorwegen. Dit land stond hoog op mijn lijstje vanwege de rust, ruimte, het groen, de bergen en de zee. Toen ik hoorde dat ik de baan kreeg, heb ik binnen dertig seconde beslist om te verhuizen.” Zo gezegd, zo gedaan, dus Yvonne zegde alles op in Nederland en verhuisde naar Noorwegen, waar ze vervolgens drie jaar lang woonde.
Wegen gescheiden
Ondanks dat Yvonne het ontzettend naar haar zin had in Noorwegen, miste ze een beetje de cultuur in het land. “Het is niet dat dat niet bestaat, maar mijn ex en ik konden niet helemaal vinden wat we naast de natuur wilden hebben. We misten de levendigheid van een stad.” Daardoor besloten de twee om te verhuizen naar Centraal-Europa. “Dan kun je ook wat makkelijker reizen. Via IKEA kon ik in België aan de slag, waardoor we de keuze maakten om naar Hasselt te verhuizen.” Hier werd opnieuw een leven opgestart en een huis gekocht. “Je begint dan weer vanaf nul”, blikt Yvonne terug. “Je moet je sociale kring weer opbouwen en je leven opnieuw inrichten. Lange tijd ging dit goed, maar na vijf jaar begon bij mij die kriebel voor iets nieuws weer. De familie van mijn ex woonde in Zuid-Limburg en hij wilde graag daar blijven. Ik wilde juist de rest van de wereld zien en daarom besloten we uit elkaar te gaan.”
Georganiseerde chaos
1,5 jaar geleden pakte Yvonne opnieuw haar boeltje bij elkaar, nadat IKEA haar vroeg om in India te komen werken. Dit keer vertrok ze voor de eerste keer alleen, naar Bangalore. “Dat was ontzettend spannend”, lacht ze. “Ik was er nog nooit geweest, ondanks dat ik wel in Azië gereisd heb. Ook mijn ouders vonden het spannend en hadden volgens mij liever niet dat ik ging. Ik bracht het nieuws tijdens kerst, dat was wel echt een bommetje dat ik daar liet vallen.”
Inmiddels zijn Yvonnes ouders helemaal bijgedraaid en komen ze haar volgend jaar zelfs opzoeken. Ook Yvonne zelf is blij met haar keuze. “Ik heb me geen seconde onveilig gevoeld of een gevoel van spijt gehad”, geeft ze aan. “Ik ben hier met open armen ontvangen door het team van mijn werk, maar ook mijn buren en India in het algemeen zijn supergastvrij. Het is hier geweldig en ik hoop hier nog een paar jaar door te kunnen brengen.” Waar Yvonne even aan moest wennen, was de ‘georganiseerde chaos’ in India, zoals ze het zelf noemt. “Zolang je dit aankunt en hier vrede mee hebt, dan overleef je wel hier. Als je ertegen vecht, is het lastig om je aan te passen. Je gaat India niet kunnen veranderen op dit gebied. Het beste is om te stoppen met jezelf af te vragen waarom dingen op een bepaalde manier werken en gewoon accepteren dat ze zo werken.”
Groei
Het grootste verschil tussen het leven in Bangalore en Horst is volgens Yvonne de anonimiteit die ze in de Indische stad ervaart. “Er wonen hier 11 miljoen mensen en in India zelf 1,3 miljard. In Horst heerste echt die ons-kent-ons-cultuur. Ik zat op het Dendron College en kende daar iedereen. Op vrijdagavond ging je naar The Shuffle of Liesbeth en daar kwam je altijd dezelfde mensen tegen. Hier ben je één van de elf miljoen.” De kans is dan ook vrij klein dat Yvonne nu een bekende tegenkomt op straat, waar het altijd druk is. “Dat anonieme heeft naar mijn mening iets heel erg leuks, ondanks dat ik hier wel opval met mijn lengte, blonde haren en blauwe ogen.” Niet alleen de anonimiteit is iets waar Yvonne erg van kan genieten. “De kleuren, de geuren, het eten en de manier waarop mensen met elkaar omgaan”, somt ze op. “India is misschien een traditioneler land, maar het doet probeert moderner te worden. Steeds meer mensen uit arme gezinnen lukt het om met de nieuwe generatie in de middenklasse terecht te komen, zodat hun kinderen kunnen studeren. Op dat gebied groeit India, maar het land kan dit niet altijd aan. Er zijn niet genoeg huizen voor die gezinnen.”
Diepere ervaring
Ondanks dat Yvonne nog verschillende landen op haar lijstje heeft staan, verkiest ze een verhuizing wel boven een reis. “Het leuke aan wonen in het buitenland is dat je echt de diepte in kan gaan en het land veel intenser leert kennen. Als toerist is dit oppervlakkiger. Tijdens mijn werk ga ik vaker bij mensen op bezoek, wat hier heel erg bij helpt. Je bouwt een sociale kring op, leert tradities kennen en leert het eten echt eten. Dat is compleet anders dan hoe een toerist dit ervaart en dat vind ik heel leuk. Zo ontdek je écht alles.”
De komende 2,5 jaar zit Yvonne in ieder geval nog goed op haar plek, maar ze is nog lang niet klaar met haar wereldverhuizingen. “Ik heb een contract voor vier jaar, dat ik met plezier nog volmaak”, geeft ze aan. “Hierna hoop ik nog naar een ander land in Azië te kunnen verhuizen. Op mijn wishlist staat nog het wonen op een eiland, omdat het eilandleven heel anders schijnt te zijn dan het leven op het vasteland.” Yvonne verwacht dat ze daarna een keer terugkeert naar Europa. “Mijn ouders worden ook ouder en dan verwacht ik dat de zorg intensiever wordt. Nu zijn ze nog in perfecte gezondheid, maar inmiddels gaan ze wel al richting de 70 jaar. Ik verwacht nog zo’n acht jaar in Azië te blijven, maar daarna ergens in Europa te gaan wonen. Als dit in Nederland zou zijn, zou ik het liefst in een hutje op de hei in Zuid-Limburg of Drenthe gaan wonen, maar ik denk eerder dat ik richting Scandinavië ga. De rust en natuur trekken me aan.”
Terug
Het is niet te horen dat Yvonne tien jaar geleden uit Nederland is vertrokken en bijna alleen nog Engels spreekt. Af en toe valt er wel een Engels woord tussendoor. “Sorry, maar Nederlands is niet meer zo standaard voor me. Het lukt me goed, maar het Horster dialect ben ik wel helemaal verleerd”, lacht ze. Toch komt ze wel ieder jaar rond september nog terug naar Horst. “Dit is de ideale maand, zo vlak na de vakantie is iedereen thuis en kan ik mijn familie en vrienden bezoeken”, geeft ze aan. “Mijn vriendinnen van het Dendron College zie ik nog steeds. Dit jaar vieren we 25 jaar vriendschap, het is fijn dat ik daar bij kan zijn. Eén van mijn vriendinnen woont in Nieuw-Zeeland en die is er ook bij, dus we zijn voor het eerst in lange tijd compleet. Dat is superleuk.” Toch heeft Yvonne niet meer de behoefte om permanent in Horst te wonen. “Alleen als het noodzakelijk is vanwege mijn ouders”, zegt ze. “Ik vind het heerlijk om mijn familie en vrienden te zien, maar de plaats zelf heeft me nooit heel erg gebonden. Ik zie wel waar de toekomst mee heenbrengt.”
