Deze kleurrijke bezige bij heeft het hart op de juiste plek zitten. Het zelfbenoemd paardenmeisje is een echte ‘creabea’, die haar creativiteit verschillende jaren tot bloei heeft kunnen brengen in een eigen onderneming. Ook haar grote liefde Hans heeft een eigen bedrijf, waar ze jarenlang diverse taken op zich heeft genomen. Inmiddels is de reislustige moeder helemaal op haar plek bij Natuurbegraafsplaats Weverslo. Deze week wordt Erna de Swart (56) geplukt.
Met haar jongere broer Frank groeide Erna op bij haar ouders in Sevenum. Toen ze 4 jaar werd, ging ze naar de Heilig Hart school in Sevenum en hier ontstond al snel haar grote passie voor paarden. “Ik was een echt paardenmeisje alleen hadden we bij mijn ouders helaas niet genoeg plek voor een paard”, vertelt Erna. De liefde voor de viervoeters bleef groeien en toen kwam er ineens goed nieuws. “Bij een tuinder in de buurt hadden ze enkele pony’s. Daar boden ze aan dat ik, in ruil voor wat werkzaamheden op hun kwekerij en landbouwgrond, hun pony’s mocht berijden.” Zodoende kon Erna op 9-jarige leeftijd eindelijk de ruiter uithangen. “Ik was de koning te rijk”, vertelt ze nog altijd enthousiast.
Laborant
Na de basisschool ging Erna richting Venray, waar ze het vwo volgde op het Boschveld College. Toen ontdekte ze al snel haar talent. “Op de middelbare school was ik heel goed in scheikunde, biologie en natuurkunde. Voor mij werd het toen vlug duidelijk dat een baan als laborant wel bij mij zou kunnen passen.” In combinatie met de ervaring die Erna had opgedaan bij de tuinder in de buurt, zag ze een laboratoriumavontuur in de tuinderwereld wel zitten. Na de middelbare school zette ze dan ook koers naar de Landbouwuniversiteit van Wageningen, maar na haar propedeusejaar verlegde ze de nadruk van tuinder naar voeding. “Op de universiteit kwam ik erachter dat je als laborant vele kanten op kunt en voeding vond ik eigenlijk ook wel erg leuk, dus besloot ik verder te gaan in de richting Humane Voeding.”
Zodoende veranderden Erna’s drijfveren, maar had ze haar passie nu wel gevonden. “We deden tijdens de studie onder andere onderzoek naar wat voor invloed voeding op je gezondheid heeft en we hadden ook een project waarbij we onderzochten hoe het kan dat ondervoede vrouwen, in bijvoorbeeld ontwikkelingslanden, toch baby’s met een goed gewicht op aarde kunnen zetten.”
Hans
Tijdens haar studie kwam Erna nog nagenoeg ieder weekend terug naar Sevenum. “Mijn vriendinnen woonden daar en we gingen in het weekend dan vaak op stap, zoals naar De Gats.” Niet geheel ontoevallig kwam ze hier een leuke jongen uit Swolgen tegen. “Hans kwam met zijn vriendengroep ook wel eens in Sevenum stappen en dan maakten we een praatje.” Het duurde nog even voordat de vonk oversloeg, maar uiteindelijk werden ze in 1989 een koppel. De twee zagen een toekomst samen helemaal zitten, maar voor Erna betekende dit wel dat er een lastige beslissing genomen moest worden.
Keuzes maken
“Met mijn opleiding was er gewoon heel weinig werk te vinden in de omgeving van Horst aan de Maas en Hans runde hier zijn eigen boomkwekerij. Toen heb ik de keus gemaakt om naar een alternatief opzoek te gaan.” Bij gebrek aan internet sloeg Erna de krant open, op zoek naar nieuwe uitdagingen en met succes. “Ik besloot te solliciteren voor een inservice-opleiding tot radio diagnostisch laborant en ondanks dat ik de oudste sollicitant was, werd ik aangenomen.” Na drie jaar opleiding en anderhalf jaar fulltime-dienstverband besloot ze echter te stoppen. Het gezin werd namelijk uitgebreid. “In 1996 werd Anne geboren en een jaar later Janine. Een parttime dienstverband was helaas niet mogelijk in het kleine team waarin ik functioneerde, dus besloot ik me volledig op de kleintjes te richten.”
Creatieve vriendinnen
In 2002 kreeg Hans de kans om Mart van Dijk boomkwekerijen in Swolgen over te nemen. Het gezin, inmiddels aangevuld met Rens en Giel, verhuisde naar enkele straten verderop en Erna besloot om een extra steentje bij te gaan dragen in het groter geworden bedrijf. Al beviel dat in het begin niet zo goed. “Ik heb altijd gezegd: ‘het maakt me niet uit wat voor werk ik moet doen, maar ik ga nooit op een kantoor werken’. En toen zat ik daar met de administratie van de boomkwekerij te kijken.”
Ondanks dat het haar veel moeite kostte, heeft ze de kneepjes van het vak toch onder de knie gekregen. Daarnaast poetste ze, samen met haar vriendin Gina, de kantoren en kantine. Uiteindelijk bleken deze poetssessies de broedplaats van iets heel moois. “Al poetsend en kletsend hadden we het vaak over de creatieve ideeën die we hadden. Dat spoorde in ons allebei het enthousiasme flink aan en uiteindelijk besloten we op een aantal zaterdagmiddagen knutselworkshops te gaan geven.” De dames deden dit met veel plezier én met veel succes. “Het liep ontzettend goed en daarnaast zijn we ook nog meubels gaan opleuken en woonaccessoires gaan verkopen. Twee keer per jaar bouwden we dan mijn huis om tot winkel en stond alles helemaal vol met leuke meubels en woonaccessoires”, vertelt Erna enthousiast. Ook deze evenementen werden goed ontvangen en na enkele jaren besloten de twee een vaste ruimte te openen in Sevenum onder de naam ‘SwartWit Kleurrijk Wonen’. “Vanaf 2011 hadden we deze vaste ruimte waar de spullen ook konden blijven staan en waar mensen vaker langs konden komen”, vertelt Erna trots.
Nieuwe deuren
Ondanks het succes en het plezier dat Erna in de eerste jaren met ‘SwartWit Kleurkijk Wonen’ ondervond, werd de druk op een gegeven moment te hoog. “Met een eigen ruimte met flink wat vaste lasten moesten we een bepaalde omzet draaien en die druk had zijn weerslag op mijn creativiteit.” Erna besloot in 2015 dan ook te stoppen met de creatieve onderneming en vervolgde haar taken weer bij de boomkwekerij. “Ik ben met pijn in mijn hart gestopt, maar mensen zeiden ook: ‘als er deuren sluiten, gaan er ook weer deuren open’.”
Er gingen inderdaad nieuwe deuren open. Allereerst vervulde Erna in 2016 haar grootste kinderwens: een eigen paard, Queeny. “Ik had eindelijk echt een eigen paard waar ik mee kon rijden, maar die ik ook volledig moest verzorgen. Dat vond ik geweldig.” Daarnaast ging Erna aan de slag als kookvrijwilliger op een zorgboerderij in het Veulen. “In 2022 besloot ik na twintig jaar te stoppen als administratief medewerker bij de boomkwekerij en al snel ging ik me verdiepen in de mogelijkheden binnen de uitvaartwereld. Het leek me namelijk heel waardevol om mensen iets moois te bieden in moeilijke tijden.” Begin dit jaar vond ze een nieuwe uitdaging bij Natuurbegraafplaats Weverslo. Daar is ze als relatiebeheerder helemaal op haar plek. “Ik houd me onder andere bezig met de bekendheid vergroten van de begraafplaats, dit vraagt om veel creativiteit. Maar ook de vormgeving rondom de begrafenis vraagt om een creatieve geest”, vertelt Erna gepassioneerd. “Wij begeleiden de nabestaanden bij de laatste reis van hun dierbare en het geeft heel veel voldoening om hier iets moois van te maken.”
Toekomst
Helaas heeft Erna begin dit jaar haar Queeny moeten laten inslapen, maar een nieuw paard ligt op dit moment niet in de planning. “Zeg nooit nooit, maar op dit moment zou ik nee zeggen”, vertelt Erna, die momenteel wel geniet van een andere viervoeter. “Rens wilde vroeger altijd een hond en uiteindelijk kreeg hij zijn zin. Helaas overleed deze vrij snel, maar hij heeft wel het hele gezin aangestoken met het hondenvirus. We wilden allemaal een nieuwe hond. Zodoende hebben we Geert nu al drie jaar en hij is echt een schatje.” Tenslotte hoopt Erna ook nog enkele grote reizen te maken naar onder andere Indonesië en Zuid-Afrika, maar bovenal vindt ze het geweldig om als trotse moeder haar kroost te zien opgroeien. “Ik vind het heel mooi om de kinderen te zien uitvliegen en te volgen wat zij allemaal doen, bereiken en meemaken”, sluit ze trots af.
Tekst en beeld: Casper Keijsers
