Bert Joosten uit Horst

25 mei 2023, 08:05 Geplukt
Afbeelding

Deze ondernemende slager is naar eigen zeggen een echte Bourgondiër. Voor hobby’s heeft hij sinds de overname van het familiebedrijf in 2017 eigenlijk te weinig tijd, maar voor de vastenaovend moet alles wijken. Samen met vriendin Margo heeft hij drie kinderen, waarvan volop wordt genoten. Deze week wordt Bert Joosten (40) uit Horst geplukt.

Bert groeide op tussen de karbonaadjes, rollades en burgers. Niet gek, want ouders Lambert en Carolien namen in 1979 de slagerij in het centrum van Horst over van Sjang en Nellie, de opa en oma van Bert. Sinds 2017 is hij de derde generatie binnen de familie die de slagerij bestiert. Logisch, want hij was voorbestemd om zijn ouders op te volgen. Dat zou je denken althans. Die vork zit echter iets anders in de steel, vertelt de goedlachse Horsternaar. “Hoewel ik geboren ben boven de slagerij, heb ik zeker niet altijd de ambitie gehad om slager te worden. Dat groeide langzaam, nadat ik een baantje zocht op de zaterdagen en het vooral erg makkelijk was om te gaan helpen bij mijn ouders in de slagerij. Ik hoefde de trap naar beneden maar af en kon aan de slag. In die periode begon ik het vak steeds leuker te vinden en ben ik naar de slagersvakschool gegaan. Zo ben ik er langzaam maar zeker ingerold. Daar waren ze thuis wel blij mee natuurlijk, want er was nog geen opvolger.”

Boemelweekend

Waar Bert opgroeide boven de slagerij, maakte hij zelf een andere keus dan zijn ouders. “Ik had de kans om de woning van mijn ouders over te nemen en bij de zaak te gaan wonen, maar dat heb ik bewust niet gedaan. Wanneer ik thuis ben wil ik het werk ook écht eventjes los kunnen laten. Dat is lastig wanneer je letterlijk één etage hoger woont.” Bert woont derhalve samen met vriendin Margo en hun drie kinderen elders in Horst. De twee kennen elkaar inmiddels zestien jaar, nadat ze elkaar troffen tijdens het uitgaan. In de kroeg sloeg de vonk over. Tijdens het Boemelweekend, om precies te zijn. “Margo is ook een Horsterse en samen hebben we inmiddels drie kinderen: Julian, Jasmijn en Jasper. De 3JS. Wat dat betreft zijn we vast en zeker welkom, mochten we ooit naar Volendam willen verhuizen”, lacht Bert.

Sinds een jaar helpt ook Margo mee in de slagerij in het centrum waar hij dagelijks te vinden is. “Voor die tijd is ze altijd juffrouw geweest, maar daar kon ze haar ei niet meer helemaal in kwijt. Ze doet eigenlijk niets liever dan werken met kinderen, maar als juffrouw heb je er tegenwoordig steeds meer papierwerk bij. Dat vond ze maar niets. Ik had het meer dan druk genoeg met de slagerij en merkte dat er soms wat ideeën en werk op de plank bleven liggen. De vraag of ze me daarin wilde ondersteunen kwam daardoor eigenlijk heel natuurlijk. Sinds een jaar doen we het, naast onze medewerkers, dus met z’n tweetjes.”

Horster Vastenaovend

Margo zorgt sindsdien voor de administratieve kant van de bedrijfsvoering en de profilering naar buiten toe. “Daardoor kon pap eindelijk met pensioen”, zegt Bert lachend. Net als vader Lambert dat had in zijn tijd, heeft de slager maar weinig tijd voor hobby’s. Met een druk bestaan als ondernemer én een gezin met drie jonge kinderen, blijft er wat dat betreft weinig over. “Graag zou ik wat meer gaan tennissen. Dat roep ik nu al jaren. Vroeger voetbalde ik en daarna heb ik ook een tijdje getennist, maar de laatste jaren is er eigenlijk te weinig tijd voor over. Ze hebben aan mij in ieder geval een goed steunend lid”, zegt hij met een knipoog. Waar Bert wél steevast tijd voor vrijmaakt, is de Horster vastenaovend. “Zonder mij gaat het hele feest niet door. Nee, onzin natuurlijk, maar dat zou ik niet kunnen missen”, vertelt hij. Samen met een vriend loopt hij steevast mee in de optocht, en er worden maar weinig feestjes overgeslagen. “Dat brengen Margo en ik ook over op de kinderen. Het is mooi om te zien hoe zich dat ontwikkelt. Wat dat betreft krijgen ze het met de paplepel ingegoten. Het is echt een hobby van ons allebei.”

Plannen en wennen

De combinatie van een onderneming en het hebben van drie jonge kinderen, is niet altijd een makkelijke, geeft Bert toe. “Het is veel plannen en wennen. De oudste twee waren geen geweldige slapers. We waren vaak al blij als we vier uurtjes pakten in een nacht.” Inmiddels gaat dat beter. “Het heeft echter ook zeker z’n voordelen om het ondernemerschap met het ouderschap te combineren. Hoewel een werkweek altijd uit nogal wat meer dan veertig uur beslaat, heb je wel de vrijheid om een deel van die uren zelf in te delen”, legt Bert uit. Er was een tijd dat hij steevast de winkel opende én sloot, maar dat laatste laat hij tegenwoordig aan zijn medewerkers. “We zijn open tot 18.00 uur, maar dat is thuis ook een druk moment. Het is prettig dat ik daar gewoon kan helpen. Zodra de kinderen slapen, ga ik dan weer aan de slag. En wanneer er iets is, een voetbalwedstrijd of een uitvoering op school bijvoorbeeld, dan kan ik daar ook vrijwel altijd bij zijn.”

Traiteur Joosten

Het is nog te vroeg om te zeggen of er een opvolger tussen zijn eigen kinderen zit. “Dat heeft ook te maken met het vak dat veranderd is. Hoe ziet de slagerswereld er over twintig jaar uit? Toen pap de slagerij had, waren er nog zeven in Horst. Tegenwoordig zijn het er nog maar twee. Dat heeft z’n redenen natuurlijk.” Eén daarvan is het imago dat tegenwoordig aan het eten van vlees kleeft. Een andere is het gebrek aan tijd bij mensen, waardoor koken er vaak bij inschiet. Wat dat betreft komt het goed uit dat Bert niet enkel slager is, maar ook traiteur. De kant-en-klare maaltijden die door Slagerij Joosten worden verkocht, worden dan ook veelal door Bert zelf bedacht en gemaakt. “We zijn echte Bourgondiërs bij de familie Joosten. Daar ben ik geen uitzondering in”, vertelt hij. “Koken vind ik geweldig om te doen. De gerechten uit onze maaltijdfolder bijvoorbeeld. Het gaat daarbij wat mij betreft echt om de smaak. Dat is het allerbelangrijkste. We bakken alles nog in een pan, in plaats van een oven, want dat komt de smaak ten goede. Als ik het zelf niet lekker vind, komt het niet op het menu en gaat het hier niet over de toonbank.”

Belangrijke factor

Het menu waar Bert het over heeft, is tegenwoordig wel gevarieerder dan pak ‘m beet tien jaar geleden. “Dat moet ook wel. Met alleen vlees verkopen red je het niet meer als slagerij. Dat is ook niet erg, tijden veranderen.” Dat geldt ook voor de manier waarop Bert en Margo het aanpakken. “We willen het zo makkelijk mogelijk maken voor mensen om een gezonde, lekkere en voedzame maaltijd op tafel te zetten. We helpen ouderen graag aan de keukentafel bij het maken van een bestelling en denken graag mee. We kunnen aan veel wensen voldoen”, vertelt hij. Daardoor is hij als slager en traiteur niet alleen maar met etenswaar in de weer, maar heeft zijn werk ook een sociaal karakter. “Dat vind ik schitterend. Als we onze maaltijden rondbrengen, is er ook tijd voor een praatje met de klant. Het sociale aspect is voor veel klanten, maar zeker ook voor ons, een belangrijke factor.” Zo bevindt Bert zich na veertig jaar nog altijd tussen de karbonaadjes, rollades en burgers. Vegan of niet. Hij zou niet anders willen. “Ik vind het geweldig. Het is prachtig dat Margo tegenwoordig ook een rol heeft in het familiebedrijf. Dat gaan we in de toekomst uitbreiden. En wie weet neemt de vierde generatie het over een jaar of 25 over.”

Tekst en beeld: Jelle van Hees