Als er iemand Grubbenvorst ademt, dan is het Theo. Al van kinds af aan is hij niet weg te slaan uit het kerkdorp aan de Maas. Na een jeugd waar volop werd genoten van het leven en waar het studeren op een tweede plaats terechtkwam, richtte Theo zijn pijlen op een eigen ijssalon. Jaren van hard werken volgden, maar inmiddels heeft de goedlachse ondernemer de ijsschep aan de wilgen gehangen. Tegenwoordig wordt er vooral weer veel genoten. Deze week wordt Theo Clevers (59) geplukt.
Nadat Theo in 1965 het levenslicht zag, groeide hij op in hartje Grubbenvorst. “Wij woonden destijds aan het plein in Grubbenvorst. Precies waar zich nu ijssalon Clevers bevindt”, vertelt Theo. Als jonge jongen ging hij naar de jongensschool, de Sint Jansschool, waar hij als rustige scholier de basisschool doorliep. Zijn schoolcarrière kreeg daarna een vervolg op het Blaricumcollege in Blerick, maar dat werd niet helemaal een succes. “Ik genoot misschien iets te veel van het leven.”
Jeugd
Het atheneum op het Blaricumcollege werd dus niet afgemaakt door Theo. “Mijn ouders waren daar niet zo blij mee en ik moest van hen in ieder geval één studie afmaken”, vertelt Theo. Hij besloot daarop, naar eigen zeggen, de makkelijke weg te kiezen en één jaar naar de mavo te gaan om zo snel een papiertje te halen. “Ik genoot veel van het leven, maar ik hield ook gewoon meer van werken dan van studeren”, legt Theo uit. Vooral dat genieten kwam goed tot zijn recht in zijn tienerjaren. “Samen met mijn vrienden hadden we een bar bij iemands ouders in de kelder. Een beetje vergelijkbaar met de keten van tegenwoordig.” Deze bar hadden de jongens destijds samen met hun ouders helemaal zelf in elkaar gezet en het resultaat mocht er zijn. “Het was echt net een cafeetje. Hier hebben we heel wat uurtjes én biertjes versleten”, lacht Theo. Mede dankzij deze ideale locatie groeiden Theo en zijn vrienden uit tot een hechte vriendengroep. “Nog steeds komen we minimaal één keer per jaar met z’n allen samen, ook al wonen sommigen niet meer in Grubbenvorst. Die ontmoetingen voelen dan weer echt als vanouds.”
Ondernemen
Ondanks het gebrek aan interesse in school en studeren, ging Theo na zijn jaartje mavo naar de Middelbare detailhandelsschool in Eindhoven. “Ik ondernam vroeger al veel met vrienden, zoals feestjes en uitjes. Dus dat ondernemen zat er al van jongs af aan in.” Daarnaast had zijn vader ook een eigen frituur, waar Theo natuurlijk ook af en toe meehielp. “Op een gegeven moment werd mijn vader ziek en heb ik enkele weken de zaak overgenomen. Tijdelijk was de bedoeling, maar uiteindelijk ben ik niet meer weggegaan”, vertelt Theo over het begin van zijn ondernemerschap. Toen hij de zaak van zijn vader overnam in 1985, werd de focus verlegd naar ijs. “Met mijn vrienden ging ik vaker naar Duitsland en daar kwam ik veel konditoreien tegen. Dat zijn een soort banketbakkerijen waar mensen ook gezellig kunnen zitten. Het leek me heel leuk om zoiets ook in Nederland, en in het bijzonder Grubbenvorst, neer te zetten”, vertelt Theo over het ontstaan van het idee voor een ijssalon. “De rest is geschiedenis.” Naast de start van een eigen zaak was 1985 ook op een andere manier een speciaal jaar. Theo stapte namelijk in het huwelijksbootje met zijn vriendin Mill. “We zagen elkaar voor de eerste keer op de kermis in Horst in 1983, maar de vonk sloeg pas echt over tijdens een stapavond in Walhalla in Sevenum enkele weken later”, vertelt hij over hun eerste ontmoetingen. Inmiddels zijn de twee al 38 jaar gelukkig getrouwd en is hun liefde bezegeld met een zoon Ted (22), die studeert aan de HAN in Nijmegen. “Ted woont op kamers in Nijmegen, dus meestal wonen Mill en ik hier alleen met ons hondje Stella.” En als Theo het over ‘hier’ heeft, dan gaat het over het oude gemeentehuis, waar ze ruim twee jaar geleden zijn gaan wonen. “We wilden hier eigenlijk vier vakantiewoningen in maken, maar telkens als ik in het pand kwam, werd ik verliefder en verliefder. Uiteindelijk zijn we er dus zelf gaan wonen en hebben we op de bovenverdieping drie vakantiewoningen gemaakt.” Het mag duidelijk zijn, het ondernemersbloed blijft stromen bij Theo.
Nieuwe hobby’s
Na bijna 36 jaar heel hard, maar ook met heel veel passie als ondernemer gewerkt te hebben, is het bedrijf twee jaar geleden overgenomen door drie werknemers. “Dat vind ik heel mooi om te zien. Alle drie zijn ze op hun 15e begonnen en nu kunnen ze zichzelf eigenaar noemen”, vertelt Theo. Gelukkig is de voormalig Meesterijsbereider na de overname niet in een zwart gat gevallen. “Men waarschuwde me daar wel voor, maar om eerlijk te zijn heb ik het nog nooit zo druk gehad”, lacht Theo. “We hebben natuurlijk jaren vooral tijdens de avonden en weekenden moeten werken, dus sociale aangelegenheden als feestjes en verjaardagen moesten we eigenlijk altijd afzeggen. Nu is daar wel tijd voor.” Daarnaast gaan Theo en Mill nu ook wat vaker een weekje weg, maar ook golven en schilderen zijn nieuwe hobby’s geworden van Theo. “Buiten het feit dat golf natuurlijk een leuk spelletje is, pak je ook een hoop beweging mee, kom je op de mooiste plekken en kan ik dit samen doen met Mill”, legt Theo zijn nieuwe hobby uit. Maar ook schilderen behoort tegenwoordig tot zijn passies. “Vroeger vond ik tekenen altijd al erg leuk om te doen, dus ik probeer dat nu richting het doek te vertalen.” Theo richt zich voornamelijk op portretten, maar geeft ook aan dat hij nog veel moet leren. “Ik ben geen Picasso, maar vind het leuk om creatief bezig te zijn en iets blijvends te creëren.”
Gewoën Grubbevors
Naast deze nieuwe hobby’s houdt Theo zich ook bezig met het verbeteren en onderhouden van alles wat met Grubbenvorst te maken heeft. “Een paar dagen nadat we ons bedrijf verkocht hadden, stond ‘Gewoën Grubbevors’ al op de stoep. Deze stichting, die zich bezig houdt met het welzijn in Grubbenvorst, zocht namelijk een voorzitter.” Theo twijfelde niet lang en pakte deze nieuwe uitdaging met beide handen aan. “De stichting heeft inmiddels meer dan 160 vrijwilligers en is nog altijd groeiende. Samen met deze enthousiaste vrijwilligers doen we van alles. Van het aspergefeest op touw zetten tot het bijhouden van kunstwerken in Grubbenvorst en van bloembakken bijhouden tot het regelen van het Witte Dame Festival.” Theo kan niet ontkennen dat het voorzitterschap wat meer tijd kost dan gedacht, maar hij geniet hier met volle teugen van. “Als je 36 jaar lang een bedrijf hebt mogen runnen en mede dankzij de gemeenschap zo hebt kunnen groeien, is het mooi om wat terug te kunnen doen voor het dorp”, vertelt Theo geïnspireerd.
