Al ruim dertig jaar zet hij zich op vrijwillige basis in voor de brandweer in Horst. Als zijn pieper afgaat, staat hij klaar. Toch werd de pieper afgelopen week even opgeborgen, want toen werd er tijd gemaakt voor - volgens hem - het mooiste feest van het jaar: carnaval. Deze week wordt John Schatorie (58) uit Horst geplukt.
De liefde voor het brandweervak kwam bij John pas op latere leeftijd. “Het was niet zo dat ik als klein jongetje al ervan droomde om brandweerman te worden, nee”, lacht John. “Toch werd ik rond mijn 28e getriggerd toen ik een advertentie zag waarin ze om vrijwilligers vroegen.” Dat dit de juiste keuze was, blijkt wel uit het feit dat John dit nu al dertig jaar met veel plezier doet. “Er zit veel tijd in, maar dat is het zeker waard. Ik draag altijd een pieper bij me, die afgaat als er iets gebeurt. Dan kun je aangeven of je wel of niet beschikbaar bent, maar je probeert natuurlijk altijd te komen.” Dat dit soms de nodige aanpassingen in zijn vrije tijd vergt, neemt John voor lief. “Dat ding kan op elk moment van de dag afgaan. Mijn vrienden en familie weten inmiddels hoe het werkt, er wordt niet gek opgekeken als ik een avondje aan de spa rood zit.”
Naast de standaard brandweertaken die John uitvoert, zoals branden blussen en helpen bij verkeersongevallen, staan er in de kazerne nog voertuigen. “We hebben hier ook de commando-eenheid staan van de Veiligheidsregio Limburg-Noord. Dit zijn mobiele vergaderunits die ingezet worden bij grootschalige incidenten. Dit onderdeel spreekt mij het meest aan binnen mijn werk. Als je hierin werkzaam bent, bevind je je in het front. Ik ben erg geïnteresseerd en nieuwsgierig en je maakt veel niet-alledaagse dingen mee.”
Hecht team
Samen met ongeveer dertig andere vrijwilligers, zorgt John er dus voor dat alles soepel verloopt bij de brandweer in Horst. Dat vergt de nodige samenwerking. “Ik ken mijn collega’s denk ik beter van binnen en van buiten dan iedereen van mijn vriendengroep. Dat is ook wel logisch, want na incidenten is het belangrijk om met elkaar over je gevoel te spreken. Er is ook altijd professionele hulp beschikbaar als iemand dat nodig heeft. Zelf kan ik dingen redelijk makkelijk van me afzetten, maar dat is persoonlijk. Daar kun je geen opleiding voor volgen. Het is fijn dat we zo’n hecht team vormen.” John heeft verschillende ernstige ongelukken meegemaakt die impact op hem hebben gemaakt, maar ook genoeg mooie momenten beleefd tijdens zijn werk voor de brandweer. “Iets dat me altijd zal bijblijven, is de tijd van het hoogwater in 1993. Toen trad de Maas buiten haar oevers en er waren nergens dijken. We zijn toen een hele week ijverig bezig geweest in de dorpen. We waren 24 uur per dag bezig met pompen en de boel in de gaten te houden. De mensen die daar woonden, kwamen ons van alles brengen om de nacht door te komen.”
Salarisadministratie
In het dagelijks leven verschilt Johns baan behoorlijk van het werk dat hij bij de brandweer uitvoert. Hij zit namelijk bij de salarisadministratie. “Ik werk inmiddels al 22 jaar op de HR-afdeling van de Rooyse Wissel in Oostrum”, vertelt hij. “Na de middelbare school heb ik de opleiding middelbaar administratief onderwijs afgerond in Venlo. Het werk dat ik doe is totaal anders dan het brandweervak, maar ik vind het minstens zo leuk. Dat is natuurlijk wel belangrijk. Als je fulltime werkt en daarnaast nog vrijwilliger bij de brandweer bent, hou je weinig tijd over voor andere dingen.”
Vastelaovend
Toch werd de pieper afgelopen weekend even opgeborgen, want toen werd er flink carnaval gevierd door John. Deze traditie werd hem met de paplepel ingegoten. “De hele familie heeft wel iets met carnaval. Sinds een jaar of vijf zit ik ook bij de raad van elf. Carnaval vindt maar zo’n korte tijd plaats, dus ik probeer zoveel mogelijk activiteiten bij te wonen. Van de twintig activiteiten bezoek ik er sowieso wel achttien. Anders vind ik het zonde.” Het mooiste aan carnaval vindt John het sociale contact. “Het is leuk om nieuwe mensen te leren kennen”, legt hij uit. “Ik ben zelf alleenstaand en als je alle recepties afgaat in de verschillende dorpen, klets je met zoveel verschillende mensen. Dat is heel gezellig.” Niet alleen is John lid van de raad van elf, hij zit ook bij de sponsorcommissie van de carnavalsvereniging. “Ik verzorg de contractverwerkingen van alle sponsoren en dat vind ik erg leuk om te doen.”
Ook is John graag actief bezig in zijn vrije tijd. “Ik sta minstens drie keer per week in de sportschool en in de zomermaanden wordt er veel gewielrend. Het liefst waar het een beetje ongelijk is: berg op, berg af. Daar gaan ook meestal de vakanties naartoe. De racefiets gaat mee de bergen in.” Als er niet gefietst wordt, wordt er wel gewandeld. “Eén of twee dagen stilzitten kan nog wel, maar daarna word ik redelijk zenuwachtig”, lacht John. “Als het even hoeft, zit ik niet graag thuis. Ik vermaak me altijd wel.”
De geboren en getogen Horstenaar is dan ook niet van plan zijn dorp ooit nog te verlaten. “Ik vind het verenigingsleven geweldig hier, mijn werk bevindt zich hier en je hebt eigenlijk alles. Ik zit hier op mijn plek en dat zal zo blijven.”
