Peter van Wegberg uit Horst

D’n Alde Knoeper wordt jaarlijks uitgereikt door de Ald Preense van carnavalsvereniging D’n Dreumel aan mensen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de carnaval(svereniging). “Wij ademen carnaval hier”, vertelt Peter lachend. Samen met zijn schoonouders, de zussen van zijn schoonmoeder, zijn schoonzus, zwager en vrouw ontving Peter woensdag 1 februari deze waarderingsprijs. “Mijn schoonmoeder en haar zussen hebben samen een zangcombo en treden veel op. Ook doen ze veel vrijwilligerswerk. Mijn vrouw zingt in de huisband van D’n Dreumel. Zelf ben ik al dertien jaar bij de vereniging en in die tijd heb ik verschillende functies mogen bekleden.”

Liefde voor het dorp

Samen vormen ze dus een echte carnavalsfamilie. “Het is ons met de paplepel ingegoten”, zegt Peter, die geboren en getogen is in Horst en niet van plan is zijn dorp ooit te verlaten. “Ik zeg altijd: ‘ik ga hier alleen horizontaal weg’”, lacht hij. “Horst heeft alles. Het temperament van de mensen hier en hoe de Horster samenleving is; het is echt mijn thuis. We hebben fijne winkels, een mooi verenigingsleven en veel faciliteiten. Je kunt overal terecht. Ik heb bij heel veel verenigingen gezeten, maar de laatste jaren is het vooral C.V. D’n Dreumel.” Daar is Peter namelijk echt mee opgegroeid. “Mijn vader was ceremoniemeester en ging altijd voorop met de prins en zijn gevolg”, legt hij uit. “Mijn moeder, zusje en ik mochten altijd mee en daardoor is carnaval ontzettend belangrijk geworden voor ons. Het brengt mensen samen. De verbroedering tussen alle soorten en maten van Horstenaren, dat is mooi! Dit zou altijd zo moeten zijn.”

Hoe gepast dan ook dat dat Peter zijn vrouw Joske tegenkwam tijdens het carnavalstreffen in Kronenberg in 2009. “Zij had toen gewonnen met het liedje ‘Wiedeweg’ en ik zat toen bij de raad van elf”, blikt hij terug. “We raakten aan de praat en er was meteen een supergoede klik. Toen ik er echter achter kwam dat ze een stuk jonger was dan ik, besloot ik al dat dat niets zou worden. Toch heeft zij op de een of andere manier haar mobiele telefoon in de binnenzak van mijn pak gestopt. Toen ik thuiskwam, hoorde ik een telefoon afgaan, maar het was een ander deuntje dan de mijne. Het was de vriendin van Joske die zei dat ik Joske haar telefoon had meegenomen. Zo hebben we toch contact gehouden en dat is uiteindelijk ook zo gebleven. Liefde kun je niet tegenhouden.”

Vooroordelen

Dat blijkt wel uit het feit dat het stel inmiddels al veertien jaar samen is en in juni zelfs haar 7-jarig huwelijk viert. Ook is het gezin in de tussentijd uitgebreid met de komst van twee kleine mannen, namelijk Sep (6) en Jules (3). “Zo mooi kan het lopen”, geeft Peter aan. “Natuurlijk was het op het begin lastig, omdat er veel gepraat en geoordeeld werd. Gelukkig gaat dat bij ons allebei het ene oor in en het andere oor uit. Het enige dat ik lastig vond, was dat sommige mensen die dichtbij me stonden er een oordeel over hadden. Inmiddels komt iedereen er op terug, omdat we nog altijd samenzijn en ik niet gelukkiger kan zijn dan mogelijk is.” Andermans mening interesseert hem dan ook niet. “Daarbij kun je met mij overal over praten. Ik ben echt een open boek. Dat komt ook wel door mijn werk.”

Politie

Dit jaar viert Peter zijn 20-jarig dienstverband bij de politie. Na de middelbare school solliciteerde hij direct, maar vanwege een sollicitatiestop werd hij niet meteen aangenomen. Daardoor belandde Peter in eerste instantie in de elektriciteitssector. Na drie jaar kreeg hij een brief dat er weer mensen werden aangenomen bij de politie. “Ik besloot meteen om ervoor te gaan. De gehele selectieprocedure ging me goed af en ik ben toen in november 2003 begonnen. Inmiddels werk ik bij de Dienst Regionale Recherche. Het werk is fantastisch om te doen en ik stap elke dag met plezier op mijn fiets naar mijn werk. Als je kunt zeggen dat je zo’n mooie baan hebt, dan doe je het goed.” Dat geldt niet alleen voor zijn werk, want Peter prijst zichzelf gelukkig op zo ongeveer elk front. “Ik heb leuke bezigheden, leuke hobby’s, een geweldig en gezond gezin en een fijne familie. Er zijn altijd tegenslagen, maar dat hoort ook bij het leven.”

Op pad met de zaag

Er is geen twijfel over mogelijk dat carnaval de grootste hobby van Peter is. “In dit huis hoor je het hele jaar door carnavalsmuziek”, lacht hij. “Ook dat verkleden gebeurt hier continu, we proberen de jongens net zo op te voeden als hoe wij daarin opgevoed zijn.” Toch vult hij zijn tijd ook graag met andere, niet-carnavalsgerelateerde hobby’s. “Ik zaag heel graag en mag vanuit stichting Landschap Horst aan de Maas vaak op pad met de zaaggroep. We krijgen dan bepaalde plekken aangewezen waar bomen uitgedund of weggehaald moeten worden. Dit ruimen we dan op, dit is ook goed voor de natuur en biodiversiteit. Als ik op pad ben met de zaag, kan ik echt ontladen. Dat is heerlijk om te doen en ik krijg er veel energie van.”

Een hele andere kant van zichzelf laat Peter zien wanneer hij als vrijwilliger aan het werk is op kasteel Huys ter Horst. “Daar worden moordavonden georganiseerd, waarbij er een spel wordt gespeeld en mensen moeten raden wie de dader is. Ik doe daar mee als acteur. Het was een eer toen ze me daarvoor vroegen, want ik had nog nooit geacteerd.” Omdat hij het leuk vindt om nieuwe dingen te proberen, besloot Peter het gewoon te doen. “Ik sta daar wel voor open en het is me ontzettend goed bevallen. Het is een hele leuke groep mensen en ik doe het nog altijd met veel plezier.”

Allemansvriend

Je kunt dus alle kanten op met Peter, wat er ook voor zorgt dat hij met de meeste mensen goed overweg kan. “Ik ben wel een redelijke allemansvriend, ja”, geeft hij aan. “Stilzitten kan ik niet, ik ben graag bezig. Dat lukt ook wel met twee jonge kinderen, het gezinsleven is altijd druk. Samen trekken we er regelmatig op uit, maar ook thuis vermaken we ons goed. Ik ben blij met hoe het allemaal gaat nu en ik mag niet klagen. Dat doe ik dus ook zeker niet, ik voel me top.”