Bijna twaalf jaar lang was hij burgemeester van de gemeente Horst. Romé Fasol nam de functie op zich in 1988 en vervulde deze tot 2000. Na zijn pensionering bleef Romé zich, samen met zijn vrouw Tilly, onvermoeibaar inzetten voor de gemeente en bleven ze nauw betrokken bij alles wat er speelde in de gemeenschap. Echter, begin mei werd Romé flink ziek, waarna thuiszorg gewenst was. Om dichter bij hun dochter te zijn, verhuisde het stel naar Schijndel, waar zij woont. Het abrupte karakter van de verhuizing maakte het moeilijk om op passende wijze afscheid te nemen van de gemeente die ze zo lang hun thuis noemden.
Romé en Tilly verhuisden 35 jaar geleden naar Horst, nadat Romé solliciteerde naar de post van burgemeester en aangenomen werd. Ondanks de ‘zakelijke’ aard van de verhuizing, voelde het stel zich direct thuis in de gemeente. In zijn tijd als burgemeester zette Romé zich in voor de bevordering van de agribusiness in de Peelregio. “Hier hebben we heel hard aan gewerkt, en met succes.” Romé speelde namelijk een belangrijke rol bij de verdere uitbouw van Horst tot een agrarisch centrum in Zuid-Nederland en drukte vanaf zijn aantreden sterk een stempel op het toeristisch beleid van de gemeente Horst. Kort voor 2000 trad Romé af, dit had te maken met het feit dat de gemeente Horst, Grubbenvorst en Broekhuizen zouden fuseren tot Horst aan de Maas.
Als Romé terugblikt op twaalf jaar burgemeesterschap, is het voor hem moeilijk om hier een specifiek hoogtepunt uit te kiezen. Toch is er één middag die hem altijd bijblijft. “In 1999 bracht koningin Beatrix een bezoek aan Noord-Limburg en kreeg ze in Horst een middagmaal aangeboden”, blikt Romé terug. “Ik mocht het menu samenstellen en was behoorlijk zenuwachtig. We hebben vervolgens een rondetafelgesprek gehad met alle partijen die iets te maken hadden met agriteelt en de koningin stelde allerlei vragen. Dat was fantastisch. Het gesprek liep 45 minuten uit en ze was erg voldaan over de antwoorden. Ik vertelde haar vervolgens dat mijn vrouw geijverd had voor het Prinses Beatrix Fonds, dat zich inzet voor mensen met spierziekten. De koningin vroeg me toen om haar hartelijk te bedanken. Ik trok echter de stoute schoenen aan en zei: ‘U kunt wel meer doen.’ We zouden ons namelijk met een bus verplaatsen naar het Meterikse Veld en die bus zou precies langs de Meterikseweg rijden, waar mijn vrouw stond. Ik vroeg de koningin om naar haar te zwaaien. Dat vond ze prima. Toen we met de bus langs Tilly reden, stond de koningin op en zei ze: ‘Iedereen, zwaaien!’.” Tilly kan het beamen: “Dat was een fantastische gebeurtenis”, zegt ze lachend.
Mensenmens
Het mooiste aan het burgemeesterschap vond Romé het contact met inwoners. “Iets doen voor de mensen”, geeft hij aan. Hij schreef ook het sprookje De Peelkabouters van Horst. Met Stichting De Peelkabouter werd bijna 400.000 euro ingezameld voor onder andere Cliniclowns. “Ik probeerde me altijd zo dicht mogelijk bij de inwoners op te stellen. Dat brengt echt warmte mee.” Dit zorgde er dan ook voor dat Romé ook tijdens zijn pensioentijd actief bleef binnen de gemeenschap. Zo schreef hij het sprookje De Peelkabouters van Horst, waarmee bijna 400.000 euro werd ingezameld voor Cliniclowns. Verder bundelde hij zijn herinneringen aan Horst samen in een boek en was hij actief bij de schutterij in Horst. Ook Tilly bleef zich inzetten voor de gemeenschap. Daarnaast trok het stel regelmatig samen erop uit in de gemeente om te wandelen, maar ook om lekker ergens iets te eten.
Ziekte
Des te moeilijker vond het paar het dan ook dat zij afgelopen maand halsoverkop moest verhuizen. “Begin mei werd ik ziek”, legt Romé uit. “Het bleek een felle aanval van covid te zijn en ik moest een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Bij thuiskomst was er thuiszorg nodig en dit zette ons aan het denken. Als je ouder dan 85 bent, moet je dan op jezelf blijven? Onze dochter woont in Schijndel en zij hoorde dat er daar een goed appartement met zorg vrijkwam.” Het stel besloot, met pijn in hun hart, zich in te schrijven.
De verhuizing ging zo snel, dat Romé en Tilly 25 mei al hun intrek namen in het appartement. “Het is heel snel gegaan”, zegt Tilly. “Zo plotseling je eigen gemeenschap moeten verlaten, doet pijn. Na altijd actief te zijn gebleven bij verschillende clubs, moesten we hier opeens een streep onder trekken.” “Weglopen is onbevredigend”, voegt Romé hieraan toe, met wie het inmiddels gelukkig wel weer een stuk beter gaat. “We hebben geen gelegenheid gehad om afscheid te nemen van een hoop mensen, terwijl we het liefst iedereen in Horst aan de Maas zouden willen bedanken voor de geweldige tijd die we hier gehad hebben.”
Bedankt
Romé en Tilly willen dan ook hun dank uitspreken aan alle mensen waarmee ze in contact zijn geweest. “We hebben een geweldige tijd in Horst gehad”, zegt Romé. “Tijdens mijn burgemeesterschap, maar ook erna. Alle contacten waren zo hartelijk.” Dat beaamt Tilly. “Als we boodschappen gingen doen waren we vaak een uur langer onderweg omdat je zoveel praatjes maakt”, lacht ze. “Je kunt niet zomaar de draad doorknippen, zo zijn we niet.”
De herinneringen aan Horst zijn momenteel dan ook regelmatig onderwerp aan tafel bij het stel. “Je neemt alle momenten mee en we hebben het er nog heel vaak over”, zegt Romé. “In mijn tijd als burgemeester heb ik zoveel gouden echtparen bezocht en ontelbare koninklijke onderscheidingen uitgereikt. Alle mensen zetten een kerfje op je ziel en dat gaat er nooit meer uit. Die warmte houden we bij ons en dat is heel mooi en verrijkend. Ik ben geen Horstenaar van geboorte, maar wel van begeerte.”
Tekst: Floor Velthuizen
