Haar verhaal voert van Alkmaar naar Griendtsveen. De weg naar het Peeldorp kende echter tal van tussenstops in verre oorden. Ze ging van een baan in het toerisme en nooit echt rust in haar hoofd, naar een eigen pluktuin en de vrijheid van landelijk wonen. Deze vrouw bekwaamde zich door haar leergierigheid gaandeweg in meerdere ambachten, maar was ook een jaar aan bed gebonden met continu pijn als gevolg van een ongeluk. Deze week wordt Tina Kaptijn (55) uit Griendtsveen geplukt.
“Ik zeg weleens gekscherend dat ik Zigeunerbloed heb”, zegt Tina gevat. Ze wil er maar mee aangeven dat ze altijd al reislustig is geweest. “De drang om de wereld te zien en ontdekken heeft altijd in me gezeten.” Dat blijkt ook wel uit haar levenspad, waarin ze woonde en werkte in tal van landen, verre oorden en niet alledaagse plekken. Met heel veel omwegen kwam ze uiteindelijk in Griendtsveen terecht, waar ze sinds enkele jaren samen met haar man Jan écht thuis is. “Voor het eerst in mijn leven heb ik echt rust gevonden. Sinds we hier wonen is de onrust in mijn hoofd weg.”
Toerisme
Met ‘hier’ doelt Tina op Griendtsveen. Hemelsbreed toch gauw zo’n 200 kilometer van Alkmaar, waar ze opgroeide in Noord-Holland. Een afstand die al gauw verbleekt bij de bestemmingen waar ze in de periode tussen Griendtsveen en Uitgeest woonde en werkte. “Ik trok naar Amsterdam omdat ik ging studeren aan de modeacademie. Na een jaar haakte ik af omdat het niet aansloot bij wat ik wilde. Na een zomer in Spanje, vroeg ik mezelf wat ik eigenlijk wilde. Terug de mode in, of toch iets anders? Het werd dat laatste. Ik werkte een tijdje als bedrijfsleider bij een Haarlems filiaal van een schoenenketen en begon daarna aan een studie toerisme.” Het bleek een schot in de roos. “Het gaf me de kans om meer van de wereld te zien. Mijn eerste bestemming als internationaal gids was Miami”, blikt ze terug. Als reisgids nam ze groepen toeristen mee door Florida. “Dat was niet verkeerd”, lacht ze.
Sri Lanka
Het wakkerde het reisvirus alleen maar verder aan bij Tina. Ze kwam terecht bij Arke Reizen (nu TUI, red.) en kwam op veel verschillende bestemming. “Ik wilde graag hoppen. Als hostess en eindverantwoordelijke kwam ik begin jaren 90 in Turkije. Dat was toen echt in opkomst als vakantieoord”, vertelt ze. Na enkele jaren was Sri Lanka haar volgende tussenstop. “Dat was echt mijn bestemming. Daar wilde ik wonen”, vertelt ze enthousiast. In die periode wisselde Tina vaak van verblijfplaats. “Het ontdekken van nieuwe culturen in combinatie met het werken en mensen wegwijs maken, dat was prachtig.”
Blind date
Omdat het om seizoenswerk ging, had Tina tijdens de wintermaanden verschillende baantjes in Nederland. Toen ze eind 20 was zei ze het werk in het toerisme vaarwel. “Tijdens een van mijn laatste bestemmingen, het Kanaaleiland Guernsey, begeleidde ik een groep Nederlanders. Zij wilden een blind date voor me regelen. Hoewel ik helemaal geen type ben om gekoppeld te worden, zei ik toch ja”, lacht Tina. “Dat gold ook voor Jan. We spraken af in Nederland en het klikte enorm. Drie maanden later woonden we samen en de rest is geschiedenis.”
Zwaar ongeluk
Het stel verhuisde naar Zuid-Limburg, waar Jan een baan kreeg bij DSM. “Daar deed ik verschillende dingen. Ik was een tijdje logistiek manager bij een bloemenhandel en runde een eigen balie bij een reisbureau. Tot de afstand naar mijn ouders, die in Almaar woonden, begon op te breken”, vertelt ze. Samen met Jan zocht ze naar een werkbare oplossing. “We kochten een huis in Helmond. Zo bleven zowel het werk als familiebezoekjes bereisbaar.” Daar herstelde ze langzaam maar zeker van een aantal gebeurtenissen uit haar verleden. “Ik kreeg een burn-out toen we in Zuid-Limburg woonden. Kon nog geen boterham meer smeren. Zelfs praten lukte een tijd niet. Het was een lastige tijd. Toen ik 23 was kreeg ik een zwaar ongeluk tijdens het paardrijden. Het was één van de zes ongelukken in twee jaar tijd. Er volgde een operatie omdat ik één schoudergewricht niet meer had. Ze wilden me afkeuren voor werk, maar dat was een schrikbeeld voor me”, blikt Tina terug. Ze zette alles op alles om er weer bovenop te komen. “Ik pakte veel vrijwilligerswerk op omdat ik geen baas teleur wilde stellen als het niet zou gaan. In de tussentijd deed ik een aantal opleidingen. Die van bloemist, makelaar en ook fotografie. Tot Jan een aanbieding kreeg om in Indonesië te gaan werken. We moesten binnen twee weken beslissen.”
Zeecontainers vol
Omdat het reizen bleef trekken werd het avontuur opnieuw aangegaan. De woning in Brandevoort werd te koop gezet en met een zeecontainer vol spullen werd koers gezet naar Jakarta. “Aan de rand van Jakarta betrokken we ons paleisje. Het werd een prachtige periode die 3,5 jaar duurde. Eigenlijk wilde we er niet meer weg, maar het project van Jan eindigde en hij moest terug.” Terug in Brandevoort - de woning was al die tijd niet verkocht - doemde een nieuw probleem op. “Waar we naar Indonesië gingen met één volle zeecontainer, kwamen we terug met twee”, lacht Tina. “Daar was helemaal geen ruimte voor.”
De stoute schoenen aan
Het stel besloot de huizenmarkt op te gaan en zocht een tijdje naar een locatie waar ze rust en ruimte konden combineren. “Het was tijdens het fietsen in de omgeving van Helenaveen dat ik in aanraking kwam met deze regio”, begint Tina. “Op het terras bij de Morgenstond in Griendtsveen raakte ik met iemand aan de praat, die me vertelde dat er nog kavels te koop waren. We besloten een kijkje te nemen en trokken de stoute schoenen aan”, vertelt ze. “Jan en ik hadden helemaal geen kaas gegeten van de bouwwereld, maar besloten ons erin te verdiepen. Ik ben leergierig van aard, dus dat was een mooie uitdaging.” En zo realiseerden ze hun eigen droomhuis in Griendtsveen. “Al moest ik wel inbinden. Vanuit mijn werk in het toerisme was ik de luxe van 5-sterren hotels gewend”, zegt Tina lachend.
Fleurige bloemen
Het eindresultaat, dat in 2019 werd opgeleverd, mag er evenwel zijn. Sterker nog: voor het eerst in haar leven vond Tina rust. “Dat voelt een beetje onwerkelijk”, geeft ze toe. “Altijd had ik de drang om mijn koffers te pakken, maar die is weg sinds we hier kwamen wonen.” Niet alleen de uitgestrekte natuur aan de achterzijde van het perceel doet wat dat betreft een duit in het zakje, maar ook de pluktuin naast het huis. “We besloten een weiland naast het huis erbij te kopen, waar ik samen met Jan een pluktuin van heb gemaakt”, zegt ze over het prachtige kleurenpalet met fleurige bloemen op de grond naast de woning. “Mensen zijn hier op woensdag- en zaterdagochtend welkom om tot rust te komen en een mooi boeket samen te stellen.”
Rust in het hoofd
Voor Jan en Tina, die er bewust voor kozen om met z’n tweetjes een leven op te bouwen, is Griendtsveen inmiddels een plek waar ze écht thuiskomen. Een plek waar ze samen oud worden. Toch? “Nou, ik sluit niet uit dat we nog eens naar het buitenland vertrekken. Voor het werk van Jan, of omdat de reislust opborrelt”, vertelt Tina met een lach. “Maar één ding is zeker: dan houden we dit huis aan en keren we er ook weer terug.”
Tekst en beeld: Jelle van Hees
